Het heeft overal in de pers gestaan dat de zondagavond op EEN een Bart De Pauw feestje ging worden. In dit stukje bespreek ik graag het eerste luik van dat feestje, namelijk Bart's nieuwe kwisprogramma met de in feite onuitspreekbare naam die u hierboven ziet staan. Waarom Bart's programma's altijd van die idiote titels moet hebben is mijn eerste bemerking alvast. Wellicht moet het een grappig effect geven, maar het komt op mij toch eerder storend over. Maar goed ...
Laat ons de inhoud eens bekijken. Ik las gisteren al een kritiek elders waarin stond dat het programma veel te ingewikkeld regeltjes had. Dat viel me op zich nog mee. Je hebt 3 teams van twee die tegen elkaar spelen, 2 teams onbekende Vlamingen en 1 team bekende Vlamingen. Een leuke combinatie, want daardoor heb je toch het effect van BV's, zonder de overdaad die je hebt als ze heel het programma domineren. Voor mij alvast het goede evenwicht.
De voorrondes waren simpel, maar vlot te volgen en mee te spelen. Het niveau lag eerder aan de lage kant, maar dat mag op een zondagavond wel. Als ik voor mezelf zo'n 80-90% van de vragen kan beantwoorden heb ik daar een goed gevoel bij. Leuk gevonden die puzzelborden. De laatste voorronde dan waar 1 iemand van elk team in het centrum bij Bart moest komen staan om vragen te beantwoorden tegen de klok, maar dan met als valkuil dat je de punten kwijtspeelt als je je 60 seconden fout inschat en de klok op nul valt. Het klinkt ingewikkeld, maar ik vond het ook hier weer een leuk concept, en je ziet meteen dat de tijd inschatten onder druk niet makkelijk is. Bij de halve finale tenslotte had ik een minder goed gevoel. De teams werden opgesloten in een claustrofobisch klinkend hokje, en klank en beeld waren navenant slecht. Je verstond sommigen van hen amper, en dat kan niet de bedoeling zijn. Hier is werk aan voor de makers, want dit moet beter kunnen. Ik begrijp dat je de teams wil isoleren en dat ze mekaar niet mogen horen, maar daar zijn betere methodes voor dan dit, die bovendien televisiematig beter zullen overkomen. En dan was er nog de finale ... en als ik het op 1 plaats wel eens ben met de kritiek dat het zinloos ingewikkeld was, was het wel deze finale. Drie vragenrondes, met 60, 50 en 40 seconden om 4 vragen goed te hebben. Nodeloos ingewikkeld gemaakt, dit kan een pak vlotter gebracht worden.
Het was natuurlijk een eerste aflevering en dus is het een leercurve voor de kijker en de makers, maar die laatste hebben toch nog een beetje werk voor de boeg om het programma vlotter te doen wegkijken. Hopelijk beseffen ze dat zelf ook en komt dat goed. Voor de rest was de helft van Bart's mopjes uiterst flauw te noemen, maar af en toe zat er toch iets tussen wat me kon doen glimlachen, dus ook daar niet geheel een onvoldoende qua score. Laat de zenuwen wat wegebben, en dan kan dit programma misschien wel een nieuwe Pappenheimers worden op zondag. Waarom niet? Ik blijf voorlopig nog even verder kijken naar "Twee tot de Zesde Macht".
dinsdag 23 oktober 2012
donderdag 11 oktober 2012
Boer zoekt vrouw: werken en verdriet?
Boer zoekt vrouw 2012 is in volle versnelling bezig op VTM. En tot spijt van wie het benijdt gaat het dit jaar ook wel heel snel. Ondertussen zitten alle boeren nog maar met 2 vrouwen op hun erf, en begint het kaf van het koren gescheiden te worden. Of dat zou toch zo moeten zijn, want helemaal overtuigd ben ik nog niet, en ik vrees niet alleen ik.
De grote schok kwam eigenlijk vorige week al, toen Boer Paul's favoriete Krista plots zei dat ze ging vertrekken, want dat ze hem maar een ongemanierde lomperik vond. Nu was daar naar mijn smaak maar weinig bewijs voor, behalve dan dat Paul de vrouwtjes eens graag vastpakt, en dat hij graag lekker veel en vet eet, maar dat lijkt me dus verre van alles te zijn. Krista dus weg, en de twee overblijvers die eigenlijk kansloos waren van in het begin zien plots wat kansen. Redelijk onterecht blijkbaar, want in een interview in Het Laatste Nieuws liet Paul doorschemeren dat hij ondertussen al terug geregeld contact heeft met Krista, en dat het terug goed zit tussen hen. Toch zeer verrassende uitspraken, want op TV zijn er op dit moment slechts 2 andere kanshebbers in de running. Vreemde toestanden.
Ook op de andere erven wat verrassende keuzes naar mijn smaak, behalve dan bij Aster, die eerst stelt al lang beslist te hebben (en ook alle aandacht naar 1 meisje laat gaan), en dan zogezegd nog twijfelt aan zijn keuze. Ik geloof er niet veel van. Bij Adriaan en Eddy was ik wel wat verbaasd over de afvaller, bij Giovanni dan weer niet, omdat ik daar compleet geen idee had wie er zou afvallen.
Verder de voorbije afleveringen vooral veel opvulsel, waarin opnieuw opvalt dat de meeste boeren helemaal niet op een centje lijken te hoeven zien (hoezo het gaat slecht in de landbouw?), en het echte boerenwerk krijgt bijzonder weinig aandacht. Het was ooit anders in Boer zoekt vrouw, want toen zagen we de vrouwen ook echt mee aan de slag gaan. Tegenwoordig lijkt de meeste zendtijd te gaan naar de andere momenten, waardoor je als kijker het idee krijgt dat er helemaal niet gewerkt wordt, of misschien zo eens heel eventjes. Toch vreemd.
Waar gaat het dit jaar heen met de zoektocht van de boeren? Krijgen we een koppel dit jaar? Krijgen we nog verrassingen?
De grote schok kwam eigenlijk vorige week al, toen Boer Paul's favoriete Krista plots zei dat ze ging vertrekken, want dat ze hem maar een ongemanierde lomperik vond. Nu was daar naar mijn smaak maar weinig bewijs voor, behalve dan dat Paul de vrouwtjes eens graag vastpakt, en dat hij graag lekker veel en vet eet, maar dat lijkt me dus verre van alles te zijn. Krista dus weg, en de twee overblijvers die eigenlijk kansloos waren van in het begin zien plots wat kansen. Redelijk onterecht blijkbaar, want in een interview in Het Laatste Nieuws liet Paul doorschemeren dat hij ondertussen al terug geregeld contact heeft met Krista, en dat het terug goed zit tussen hen. Toch zeer verrassende uitspraken, want op TV zijn er op dit moment slechts 2 andere kanshebbers in de running. Vreemde toestanden.
Ook op de andere erven wat verrassende keuzes naar mijn smaak, behalve dan bij Aster, die eerst stelt al lang beslist te hebben (en ook alle aandacht naar 1 meisje laat gaan), en dan zogezegd nog twijfelt aan zijn keuze. Ik geloof er niet veel van. Bij Adriaan en Eddy was ik wel wat verbaasd over de afvaller, bij Giovanni dan weer niet, omdat ik daar compleet geen idee had wie er zou afvallen.
Verder de voorbije afleveringen vooral veel opvulsel, waarin opnieuw opvalt dat de meeste boeren helemaal niet op een centje lijken te hoeven zien (hoezo het gaat slecht in de landbouw?), en het echte boerenwerk krijgt bijzonder weinig aandacht. Het was ooit anders in Boer zoekt vrouw, want toen zagen we de vrouwen ook echt mee aan de slag gaan. Tegenwoordig lijkt de meeste zendtijd te gaan naar de andere momenten, waardoor je als kijker het idee krijgt dat er helemaal niet gewerkt wordt, of misschien zo eens heel eventjes. Toch vreemd.
Waar gaat het dit jaar heen met de zoektocht van de boeren? Krijgen we een koppel dit jaar? Krijgen we nog verrassingen?
dinsdag 18 september 2012
Hell's Kitchen - vooral veel ... PIEP!
Ik moet bekennen dat ik net het tiende seizoen van Hell's Kitchen heb gekeken. Een bekentenis met schaamrood op de wangen, want eigenlijk is het nu niet meteen een programma waarvan je trots gaat vertellen dat je het hebt gekeken, maar toch ...
Voor zij die Hell's Kitchen niet kennen: het is een programma waarin rond de 18 onbekende koks samen gezet worden in een restaurant, en in 2 teams tegen mekaar moeten strijden om de beste "service" te draaien. Elke week vliegt de slechtst presterende kok er uit. Presentatie is in handen van Gordon Ramsey. VT4 heeft er ooit eens 4 seizoenen van uitgezonden, maar verder zijn ze volgens mij nooit geraakt. In de States echter is het tiende seizoen deze zomer uitgezonden. En ja, ik heb het weer helemaal zitten volgen. 20 afleveringen lang zat ik voor de buis gekluisterd, terwijl m'n hele omgeving gek werd van het ge-PIEP. Het programma slaagt er namelijk in om elke zoveel woorden toch minstens 1 keer een scheldwoord te brengen, en bij voorkeur iets met "Fuck" of "Fucking" te zeggen. Omdat het echter in Amerika wordt uitgezonden mogen die woorden niet op TV gezegd worden, en komt er dus een PIEP overheen. Vreselijk irritant is dat.
Het programma is pure pulp, en je voelt aan dat het ongelooflijk geëditeerd wordt door de redactie. Er draaien dag en nacht tot 72 camera's om het geheel in beeld te brengen, en een service van ruwweg 3 uur tijd wordt samengevat op ruwweg 10-15 minuten. De rest van het programma is vooral het tonen van - ongetwijfeld heel vaak door de producers uitgelokte - scheldpartijen en ruzie's. De kandidaten zijn zelf uiteraard ook zeer nauwgezet gecast door de productie, en zijn lekker divers van pluimage en opvoeding, om toch zo veel mogelijk tegenstellingen en conflicten te kunnen krijgen. En Ramsey ... je ziet hem er van genieten om de kandidaten af te blaffen, te PIEP'en, te vernederen en de grond in te boren. En ze laten het allemaal toe, want ze dromen allemaal van die hoofdprijs: een jaarcontract in een chique restaurant met een loon van 250.000 - PIEP - dollar.
Helemaal geen programma dat je wil kijken, denk je. En dat denk ik zelf ook ... maar toch ... Toch ben ik blijkbaar verslaafd aan dit programma, en kijk ik telkens weer uit naar een nieuw seizoen, om te kijken wat voor - PIEP - vreemde vogels ze nu weer hebben gevonden, welke ruzies er gaan uitbreken, wie er als eersten naar huis gaan, wie er overblijft, wie er wint ... het is zo vreemd dat ik het mezelf altijd aan doe, maar het is gewoon zo ... Ik blijf kijken, en na een aflevering te hebben gezien smacht ik al naar de volgende ... Alle PIEP's ten spijt.
Wie kijkt er nog verslaafd mee? Wie durft het te bekennen dat ie dit walgelijke pulpprogramma goed vindt? PIEP !!
Voor zij die Hell's Kitchen niet kennen: het is een programma waarin rond de 18 onbekende koks samen gezet worden in een restaurant, en in 2 teams tegen mekaar moeten strijden om de beste "service" te draaien. Elke week vliegt de slechtst presterende kok er uit. Presentatie is in handen van Gordon Ramsey. VT4 heeft er ooit eens 4 seizoenen van uitgezonden, maar verder zijn ze volgens mij nooit geraakt. In de States echter is het tiende seizoen deze zomer uitgezonden. En ja, ik heb het weer helemaal zitten volgen. 20 afleveringen lang zat ik voor de buis gekluisterd, terwijl m'n hele omgeving gek werd van het ge-PIEP. Het programma slaagt er namelijk in om elke zoveel woorden toch minstens 1 keer een scheldwoord te brengen, en bij voorkeur iets met "Fuck" of "Fucking" te zeggen. Omdat het echter in Amerika wordt uitgezonden mogen die woorden niet op TV gezegd worden, en komt er dus een PIEP overheen. Vreselijk irritant is dat.
Het programma is pure pulp, en je voelt aan dat het ongelooflijk geëditeerd wordt door de redactie. Er draaien dag en nacht tot 72 camera's om het geheel in beeld te brengen, en een service van ruwweg 3 uur tijd wordt samengevat op ruwweg 10-15 minuten. De rest van het programma is vooral het tonen van - ongetwijfeld heel vaak door de producers uitgelokte - scheldpartijen en ruzie's. De kandidaten zijn zelf uiteraard ook zeer nauwgezet gecast door de productie, en zijn lekker divers van pluimage en opvoeding, om toch zo veel mogelijk tegenstellingen en conflicten te kunnen krijgen. En Ramsey ... je ziet hem er van genieten om de kandidaten af te blaffen, te PIEP'en, te vernederen en de grond in te boren. En ze laten het allemaal toe, want ze dromen allemaal van die hoofdprijs: een jaarcontract in een chique restaurant met een loon van 250.000 - PIEP - dollar.
Helemaal geen programma dat je wil kijken, denk je. En dat denk ik zelf ook ... maar toch ... Toch ben ik blijkbaar verslaafd aan dit programma, en kijk ik telkens weer uit naar een nieuw seizoen, om te kijken wat voor - PIEP - vreemde vogels ze nu weer hebben gevonden, welke ruzies er gaan uitbreken, wie er als eersten naar huis gaan, wie er overblijft, wie er wint ... het is zo vreemd dat ik het mezelf altijd aan doe, maar het is gewoon zo ... Ik blijf kijken, en na een aflevering te hebben gezien smacht ik al naar de volgende ... Alle PIEP's ten spijt.
Wie kijkt er nog verslaafd mee? Wie durft het te bekennen dat ie dit walgelijke pulpprogramma goed vindt? PIEP !!
woensdag 5 september 2012
Boeren die vrouwen zoeken ... voor de achtste maal
Ja, Boer zoekt Vrouw is ondertussen alweer aan z'n achtste seizoen bezig op VTM. En zoals ieder jaar probeert de redactie van het programma een paar nieuwigheden uit. Zo hadden we ooit de eerste vrouw, dan de lesbienne, de boer in Frankrijk, en ga zo maar verder. Dit jaar is het "specialleke" twee broers die de vrouwen moeten verleiden. In de eerste aflevering werden de twee al meteen tegen elkaar opgezet door een vrouw die naar allebei een brief had geschreven. Helaas voor de redactie trapten de broers er niet in, en kozen ze voor andere vrouwen, die maar 1 van hen beide hadden gekozen. Behoorlijk terecht, als je het mij vraagt.
De andere nieuwigheid tot dusver in dit seizoen is dat er geen brievenronde meer was. Daar waar we de vorige seizoenen ons in de eerste aflevering mochten vergenoegen in Dina die alle 10 haar boeren bezocht met een zak vol met brieven, werd dit keer nadrukkelijk geheim gehouden hoeveel brieven de boeren hadden gekregen. Dat had wellicht wel zijn redenen, want als je goed keek hoeveel vrouwen er per boer waren opgedaagd voor de speeddate, kwam je tot vreemde getallen. Adriaan had er als enige 10 (het normale getal) plus dan de ene die voor beide broers kwam. Zogenaamd brieventopper Paul en playboy Eddy hadden er elks maar 9, Aster moest het met 8 dames stellen, en Giovanni spande de kroon met maar 6 dames die opdaagden op de speeddate. Het deed me meteen terugdenken aan 1 van m'n stukjes op deze blog vorig jaar waar ik al aangaf dat de klad er fameus in zat met de aantallen brievenschrijvers.
En toch miste ik in die eerste aflevering die brievenronde. De afwachtende blikken van de boeren, de spanning van het er al dan niet bij zijn ... weg met dat alles. Erg jammer, want het was toch best wel een leuk moment. Maar als de getallen zo laag zijn, heeft het ook maar weinig zin natuurlijk.
Verder voel je meteen weer dat de typecasting erg geslaagd is. Denken we maar aan Eddy die in het begin van aflevering 1 al meteen riep van "ik heb enkel op uiterlijk geselecteerd, en daarna pas de brieven gelezen". Of aan de stille verlegen jonge boer, of degene die braafjes tegengas gaf aan Eddy en zei eerst de brieven te hebben gelezen, en dan pas naar de foto's gekeken ... Voor het minder geoefende oog misschien leuk toeval, maar dit is natuurlijk een bewuste keuze van de makers van het programma. En dan zwijgen we nog maar over het feit dat er eindelijk ook eens een zestigplusser mee doet ... ook niet toevallig hoor.
Hoedanook, het koppelprogramma is weer begonnen, en we kunnen weer week na week gaan meegenieten. Benieuwd wat er nog uit de tractor valt ...
De andere nieuwigheid tot dusver in dit seizoen is dat er geen brievenronde meer was. Daar waar we de vorige seizoenen ons in de eerste aflevering mochten vergenoegen in Dina die alle 10 haar boeren bezocht met een zak vol met brieven, werd dit keer nadrukkelijk geheim gehouden hoeveel brieven de boeren hadden gekregen. Dat had wellicht wel zijn redenen, want als je goed keek hoeveel vrouwen er per boer waren opgedaagd voor de speeddate, kwam je tot vreemde getallen. Adriaan had er als enige 10 (het normale getal) plus dan de ene die voor beide broers kwam. Zogenaamd brieventopper Paul en playboy Eddy hadden er elks maar 9, Aster moest het met 8 dames stellen, en Giovanni spande de kroon met maar 6 dames die opdaagden op de speeddate. Het deed me meteen terugdenken aan 1 van m'n stukjes op deze blog vorig jaar waar ik al aangaf dat de klad er fameus in zat met de aantallen brievenschrijvers.
En toch miste ik in die eerste aflevering die brievenronde. De afwachtende blikken van de boeren, de spanning van het er al dan niet bij zijn ... weg met dat alles. Erg jammer, want het was toch best wel een leuk moment. Maar als de getallen zo laag zijn, heeft het ook maar weinig zin natuurlijk.
Verder voel je meteen weer dat de typecasting erg geslaagd is. Denken we maar aan Eddy die in het begin van aflevering 1 al meteen riep van "ik heb enkel op uiterlijk geselecteerd, en daarna pas de brieven gelezen". Of aan de stille verlegen jonge boer, of degene die braafjes tegengas gaf aan Eddy en zei eerst de brieven te hebben gelezen, en dan pas naar de foto's gekeken ... Voor het minder geoefende oog misschien leuk toeval, maar dit is natuurlijk een bewuste keuze van de makers van het programma. En dan zwijgen we nog maar over het feit dat er eindelijk ook eens een zestigplusser mee doet ... ook niet toevallig hoor.
Hoedanook, het koppelprogramma is weer begonnen, en we kunnen weer week na week gaan meegenieten. Benieuwd wat er nog uit de tractor valt ...
maandag 3 september 2012
Deadline 14/10: wordt het wat?
Het gebeurt maar zelden dat de Vlaamse televisie inspeelt met een fictiereeks op gebeurtenissen die eigenlijk vreselijk actueel zijn. Maar met "Deadline 14/10" gebeurt dit nu wel. Focus van het hele verhaal zijn namelijk de gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen. En daar lijkt alles te draaien om de zittende burgemeester en zijn uitdager. Klinkt dat bekend? Ik kan me niet voorstellen van niet ...
Het was een lange eerste aflevering, en ik zat me een paar keer af te vragen "wordt dit wat"? Dat is op zich geen goed teken, maar na het einde heb ik toch alvast besloten volgende week de tweede aflevering te kijken. Dat is dan weer wel een goed teken. Maar toch ... er waren enkele serieuze pijnpunten. In de eerste plaats de overdaad aan product placement. Ja, dat VTM, ATV en Gazet van Antwerpen deze reeks sponsoren, dat kan helemaal niemand ontgaan zijn, want ze kwamen veel te veel in beeld. Dat de Stad Antwerpen sponsort werd duidelijk aan de overdaad van sfeerbeelden van de stad, die niets toevoegden aan het verhaal. Dat BMW de auto's sponsorde ... Dat was ook overduidelijk, en opnieuw stel ik me de vraag in hoeverre het geloofwaardig wordt als iedereen in zo'n serie plots met veel te dure BMW's rijdt. Jammer, maar wellicht noodzakelijk in deze crisistijden?
Het verhaal zelf dan. Een journaliste die nieuw binnenkomt en plots overal vrijheid krijgt, met iedereen goede vriendjes wordt ... ik heb zelf ook op een redactie gewerkt, en het werkt helaas echt zo niet. Ook hier twijfels bij de geloofwaardigheid. Wat bijverhalen rond een scheiding en een zoontje brachten voorlopig weinig bij, want eigenlijk was de hoofdlijn in de eerste aflevering de ontvoering (?) van het meisje Lena. Goed uitgewerkt, al werden de ouders iets te marginaal geportretteerd. Dat had wat minder gemogen. De politieke race - die naar ik vermoed de hoofdverhaallijn moet zijn - was aanwezig, maar was nog niet alomtegenwoordig. De basis werd gelegd, en zal wellicht nog verder exploderen. Daar kijk ik wel naar uit. Ook goed gedaan dat er uiterlijk geen linken te leggen waren met de echte politici waarnaar men verwijst, maar dan in de kleine details (de kleuren en vormgeving in de poster achter Peter van den Begin) weer 100% wel. Sterk in z'n subtiliteit.
En dat het leeft ... dat wordt nog afwachten. Is dit een verhaal voor de doorsnee VTM kijker? Wellicht niet. De media hype't het hele zaakje wel sterk mee op, en ik vond zelfs op de belangrijke politieke pagina's van de kranten vraagstelling aan Patrick Janssens en Bart De Wever over wat ze van hun alter ego's vonden. Groot politiek nieuws blijkbaar? Onvoorstelbaar. Ja, ik blijf kijken naar deze serie, en ben benieuwd ... want ik twijfel nog steeds of het wat wordt ...
Het was een lange eerste aflevering, en ik zat me een paar keer af te vragen "wordt dit wat"? Dat is op zich geen goed teken, maar na het einde heb ik toch alvast besloten volgende week de tweede aflevering te kijken. Dat is dan weer wel een goed teken. Maar toch ... er waren enkele serieuze pijnpunten. In de eerste plaats de overdaad aan product placement. Ja, dat VTM, ATV en Gazet van Antwerpen deze reeks sponsoren, dat kan helemaal niemand ontgaan zijn, want ze kwamen veel te veel in beeld. Dat de Stad Antwerpen sponsort werd duidelijk aan de overdaad van sfeerbeelden van de stad, die niets toevoegden aan het verhaal. Dat BMW de auto's sponsorde ... Dat was ook overduidelijk, en opnieuw stel ik me de vraag in hoeverre het geloofwaardig wordt als iedereen in zo'n serie plots met veel te dure BMW's rijdt. Jammer, maar wellicht noodzakelijk in deze crisistijden?
Het verhaal zelf dan. Een journaliste die nieuw binnenkomt en plots overal vrijheid krijgt, met iedereen goede vriendjes wordt ... ik heb zelf ook op een redactie gewerkt, en het werkt helaas echt zo niet. Ook hier twijfels bij de geloofwaardigheid. Wat bijverhalen rond een scheiding en een zoontje brachten voorlopig weinig bij, want eigenlijk was de hoofdlijn in de eerste aflevering de ontvoering (?) van het meisje Lena. Goed uitgewerkt, al werden de ouders iets te marginaal geportretteerd. Dat had wat minder gemogen. De politieke race - die naar ik vermoed de hoofdverhaallijn moet zijn - was aanwezig, maar was nog niet alomtegenwoordig. De basis werd gelegd, en zal wellicht nog verder exploderen. Daar kijk ik wel naar uit. Ook goed gedaan dat er uiterlijk geen linken te leggen waren met de echte politici waarnaar men verwijst, maar dan in de kleine details (de kleuren en vormgeving in de poster achter Peter van den Begin) weer 100% wel. Sterk in z'n subtiliteit.
En dat het leeft ... dat wordt nog afwachten. Is dit een verhaal voor de doorsnee VTM kijker? Wellicht niet. De media hype't het hele zaakje wel sterk mee op, en ik vond zelfs op de belangrijke politieke pagina's van de kranten vraagstelling aan Patrick Janssens en Bart De Wever over wat ze van hun alter ego's vonden. Groot politiek nieuws blijkbaar? Onvoorstelbaar. Ja, ik blijf kijken naar deze serie, en ben benieuwd ... want ik twijfel nog steeds of het wat wordt ...
zaterdag 11 augustus 2012
The Newsroom: pure klasse op de redactie
Toch al even een voorafgaande waarschuwing: The Newsroom is niet de doorsnee Amerikaanse pulp of massaproductie. Nee, dit is een klasse serie die subtiel de strijd aanbindt met het Amerika van 2012. Er zit behoorlijk wat kritiek in over hoe de politiek in de Verenigde Staten werkt, en tegelijk ook een veeg uit de pan richting massamedia. Maar dat terzijde gelaten is het ook gewoon een leuke serie, die lekker weg kijkt.
Kent u HBO? De Nederlanders zegt het misschien iets, de meeste Vlamingen wellicht niet, al is er onlangs nog het gerucht opgedoken dat Michael Roskam er misschien een serie voor gaat maken. Hoedanook, HBO is een Amerikaanse betaalzender die in het TV-wereldje bekend staat voor kwaliteit met de grote K. Ja, af en toe komen er ook wat goedkopere producties op, maar toch al de TV-geschiedenis bekijkt zie je heel vaak het betere TV-werk afkomstig zijn van HBO. Op zich niet zo heel vreemd dat een betaalzender meer kwaliteit kan bieden, maar dan nog zijn er in de lage landen slechte voorbeelden te vinden. HBO participeert vaak in goede films, maar maakt ook eigen series. De fans van gevangenisseries moeten zeker “Oz” gezien hebben, een superknaller van 8 seizoenen.
The Newsroom is dus een HBO productie, en ze draait rond een nieuwsredactie van een fictief TV netwerk in de Verenigde Staten. We maken kennis met 2 hoofdrolspelers, de superpopulaire nieuwsanker Will McAvoy, en de “executive producer” MacKenzie McHale. Zij leiden in feite de nieuwsredactie voor het “PrimeTime” nieuws, en ook als er “Breaking News” is, zijn zij degenen die het in goede banen moeten leiden. Natuurlijk maken ze dat nieuws niet alleen, en zo krijgen we dus een aantal redactiemedewerkers en producenten er omheen, tesamen met wat boze directieleden om het plaatje compleet te maken. Omdat het een serie is, zijn er natuurlijk wat liefdesrelaties links en rechts, wat jaloezie en intriges, en diens meer, de klassieke ingredienten zeg maar. Die zijn echter goed opgebouwd, maar in feite is het echte verhaal natuurlijk het nieuws dat gebracht wordt.
Het knappe is dat het eerste seizoen van The Newsroom een hele hoop waargebeurde feiten gebruikt, en dat uit de jaren 2010 en 2011. Je ziet ook de echte beelden van toen er netjes tussengemixt. Zo krijgen we onder meer het verhaal van het boorplatform van BP in de Golf van Mexico, de kernramp in Japan en de dood van Osama Bin Laden als “nieuws” gemaakt vanuit The Newsroom te zien. Deze mix van echtgebeurde feiten tegen de fictie van de nieuwsredactie maakt deze serie superaantrekkelijk. Vooral als je ook nog even verder kijkt dan je neus lang is, en de diepgewortelde kritieken waarover ik het eerder had, ontdekt en mee opvolgt.
Ik ben alvast een zeer groot fan van deze serie, en hoewel sommige dingen wel heel Amerikaans zijn, hoop ik dat de serie snel overwaait naar Europa, en op een deftig uitzendslot alhier mag rekenen, want dit is echt een serie die je moet gezien hebben!
Kent u HBO? De Nederlanders zegt het misschien iets, de meeste Vlamingen wellicht niet, al is er onlangs nog het gerucht opgedoken dat Michael Roskam er misschien een serie voor gaat maken. Hoedanook, HBO is een Amerikaanse betaalzender die in het TV-wereldje bekend staat voor kwaliteit met de grote K. Ja, af en toe komen er ook wat goedkopere producties op, maar toch al de TV-geschiedenis bekijkt zie je heel vaak het betere TV-werk afkomstig zijn van HBO. Op zich niet zo heel vreemd dat een betaalzender meer kwaliteit kan bieden, maar dan nog zijn er in de lage landen slechte voorbeelden te vinden. HBO participeert vaak in goede films, maar maakt ook eigen series. De fans van gevangenisseries moeten zeker “Oz” gezien hebben, een superknaller van 8 seizoenen.
The Newsroom is dus een HBO productie, en ze draait rond een nieuwsredactie van een fictief TV netwerk in de Verenigde Staten. We maken kennis met 2 hoofdrolspelers, de superpopulaire nieuwsanker Will McAvoy, en de “executive producer” MacKenzie McHale. Zij leiden in feite de nieuwsredactie voor het “PrimeTime” nieuws, en ook als er “Breaking News” is, zijn zij degenen die het in goede banen moeten leiden. Natuurlijk maken ze dat nieuws niet alleen, en zo krijgen we dus een aantal redactiemedewerkers en producenten er omheen, tesamen met wat boze directieleden om het plaatje compleet te maken. Omdat het een serie is, zijn er natuurlijk wat liefdesrelaties links en rechts, wat jaloezie en intriges, en diens meer, de klassieke ingredienten zeg maar. Die zijn echter goed opgebouwd, maar in feite is het echte verhaal natuurlijk het nieuws dat gebracht wordt.
Het knappe is dat het eerste seizoen van The Newsroom een hele hoop waargebeurde feiten gebruikt, en dat uit de jaren 2010 en 2011. Je ziet ook de echte beelden van toen er netjes tussengemixt. Zo krijgen we onder meer het verhaal van het boorplatform van BP in de Golf van Mexico, de kernramp in Japan en de dood van Osama Bin Laden als “nieuws” gemaakt vanuit The Newsroom te zien. Deze mix van echtgebeurde feiten tegen de fictie van de nieuwsredactie maakt deze serie superaantrekkelijk. Vooral als je ook nog even verder kijkt dan je neus lang is, en de diepgewortelde kritieken waarover ik het eerder had, ontdekt en mee opvolgt.
Ik ben alvast een zeer groot fan van deze serie, en hoewel sommige dingen wel heel Amerikaans zijn, hoop ik dat de serie snel overwaait naar Europa, en op een deftig uitzendslot alhier mag rekenen, want dit is echt een serie die je moet gezien hebben!
maandag 19 maart 2012
Operatie Renovatie
Bent u 1 van die andere 99 kijkers die "The Block" mist op VT4? Dan is er sinds vorige week "Operatie Renovatie" op VTM. Hoewel het niet helemaal hetzelfde format is, zal u ongetwijfeld uw favoriete programma in aangepaste vorm herkennen.
In alle persberichten wordt de vergelijking volop gemaakt, maar volgens VTM is het een heel ander programma. Nochtans blijkt na 2 afleveringen dat het helemaal niet zo anders is. Ook hier 5 'koppels' die samen gaan verbouwen, en ook hier lekker wat nadruk op onderlinge conflicten en niet te veel over de details van de echte verbouwing, want dat zou te saai zijn. Wat is er anders dan? Dat de 5 koppels tegelijk aan de slag gaan in 1 bestaand huis, en zo gaan ze er de komende weken een paar doen. Ze werken ook rechtstreeks voor "de klant", met name het gezin van wie het huis in kwestie is. Dat gezin mag aangeven hoe ze graag de verbouwing zien gebeuren, al blijkt ondertussen dat niet alle 'koppels' daar even goed rekening mee houden. En de koppels logeren ook niet in het huis zelf, maar in een stel lelijke containers er in de buurt, en mogen enkel van 17u tot 9u op de werf op weekdagen. Tot zover wat anders lijkt, want uiteraard is er ook een flinke duit geld te winnen achteraf, en is er een werfleider die commentaar komt geven (maar die helaas niet het humorniveau haalt van de goede Sanchez uit het VT4 programma) en een designer die tips en advies komt geven. De jury is in dit geval voornamelijk de klant natuurlijk.
Ook dit keer zijn de koppels weer nauwgezet gekozen, en al na 2 afleveringen zie je de karaktertjes al boven komen drijven en zie je de ruzies van ver aankomen. Van echte vakmensen tot de betere hobbyisten, en van de stevige vrouwen tot degene die alleen maar mogen opruimen en eten brengen. Respect voor de casting crew, je moet ze maar vinden en bereid krijgen om hieraan mee te doen. Dit wordt zeker in dat opzicht weer helemaal een kopie van "The Block". Compleet waardeloze en gestuurde reality-TV, maar dat is toch waar veel mensen naar smachten als ze 's avonds laat uitgeput voor de TV ploffen. Alleen vraag ik me af of Evi Hanssen nu de juiste vrouw is voor dit programma, maar het kunnen niet overal hippe korte rokjes zijn natuurlijk ...
In alle persberichten wordt de vergelijking volop gemaakt, maar volgens VTM is het een heel ander programma. Nochtans blijkt na 2 afleveringen dat het helemaal niet zo anders is. Ook hier 5 'koppels' die samen gaan verbouwen, en ook hier lekker wat nadruk op onderlinge conflicten en niet te veel over de details van de echte verbouwing, want dat zou te saai zijn. Wat is er anders dan? Dat de 5 koppels tegelijk aan de slag gaan in 1 bestaand huis, en zo gaan ze er de komende weken een paar doen. Ze werken ook rechtstreeks voor "de klant", met name het gezin van wie het huis in kwestie is. Dat gezin mag aangeven hoe ze graag de verbouwing zien gebeuren, al blijkt ondertussen dat niet alle 'koppels' daar even goed rekening mee houden. En de koppels logeren ook niet in het huis zelf, maar in een stel lelijke containers er in de buurt, en mogen enkel van 17u tot 9u op de werf op weekdagen. Tot zover wat anders lijkt, want uiteraard is er ook een flinke duit geld te winnen achteraf, en is er een werfleider die commentaar komt geven (maar die helaas niet het humorniveau haalt van de goede Sanchez uit het VT4 programma) en een designer die tips en advies komt geven. De jury is in dit geval voornamelijk de klant natuurlijk.
Ook dit keer zijn de koppels weer nauwgezet gekozen, en al na 2 afleveringen zie je de karaktertjes al boven komen drijven en zie je de ruzies van ver aankomen. Van echte vakmensen tot de betere hobbyisten, en van de stevige vrouwen tot degene die alleen maar mogen opruimen en eten brengen. Respect voor de casting crew, je moet ze maar vinden en bereid krijgen om hieraan mee te doen. Dit wordt zeker in dat opzicht weer helemaal een kopie van "The Block". Compleet waardeloze en gestuurde reality-TV, maar dat is toch waar veel mensen naar smachten als ze 's avonds laat uitgeput voor de TV ploffen. Alleen vraag ik me af of Evi Hanssen nu de juiste vrouw is voor dit programma, maar het kunnen niet overal hippe korte rokjes zijn natuurlijk ...
maandag 5 maart 2012
Uit de weg!
Het wordt afwachten of VT4 eens Woestijnvis het helemaal naar zijn hand heeft gezet zulke programma's nog zal tolereren, maar momenteel is er op woensdag weer een heerlijk stukje uitlach-tv te zien.
"Uit de weg" volgt de belevenissen van een aantal tieners die achter het stuur van de auto kruipen. Eerst volgen we hoe ze hun theoretisch examen afleggen (met quotes van "ik heb niks gestudeerd, maar ik red het wel" - als het waar is kunnen we ons vragen stellen over dat examen), en dan gaan ze voor het eerst de weg op met mama of papa, wat natuurlijk per definitie tot hilarische momenten leidt, waarbij je zwaar medelijden krijgt met mama of papa die letterlijk hun leven wagen, en hun auto erbij.
Dat je voor zoiets geen normale doorsnee brave kindjes neemt, is voor de hand liggend, en dus zijn het zoals zo vaak weer eerder tieners die niet-zo-doorsnee zijn, en conflicten verwelkomen of zelf uitlokken. Rad van tong zijn ze allemaal wel, en allemaal lijken ze per definitie een kandidaat voor twintig herexamens op de praktijklessen. Het is allemaal niet zo hoogdravend, en vaak op het ergerlijke af, maar in feite is het gewoon leuke uitlach-tv waarmee je zonder nadenken wat kan genieten, en waarna je als ouder toch besluit om maar te sparen voor rijschool-lessen, want zoiets wil je niet meemaken met je eigen kinderen. Nee, dit is geen kwaliteits-tv, dit is absoluut laag bij de gronds vertier bij momenten, maar als ontspanning op een latere woensdagavond kan het prima dienen. Ik blijf alleszins kijken!
"Uit de weg" volgt de belevenissen van een aantal tieners die achter het stuur van de auto kruipen. Eerst volgen we hoe ze hun theoretisch examen afleggen (met quotes van "ik heb niks gestudeerd, maar ik red het wel" - als het waar is kunnen we ons vragen stellen over dat examen), en dan gaan ze voor het eerst de weg op met mama of papa, wat natuurlijk per definitie tot hilarische momenten leidt, waarbij je zwaar medelijden krijgt met mama of papa die letterlijk hun leven wagen, en hun auto erbij.
Dat je voor zoiets geen normale doorsnee brave kindjes neemt, is voor de hand liggend, en dus zijn het zoals zo vaak weer eerder tieners die niet-zo-doorsnee zijn, en conflicten verwelkomen of zelf uitlokken. Rad van tong zijn ze allemaal wel, en allemaal lijken ze per definitie een kandidaat voor twintig herexamens op de praktijklessen. Het is allemaal niet zo hoogdravend, en vaak op het ergerlijke af, maar in feite is het gewoon leuke uitlach-tv waarmee je zonder nadenken wat kan genieten, en waarna je als ouder toch besluit om maar te sparen voor rijschool-lessen, want zoiets wil je niet meemaken met je eigen kinderen. Nee, dit is geen kwaliteits-tv, dit is absoluut laag bij de gronds vertier bij momenten, maar als ontspanning op een latere woensdagavond kan het prima dienen. Ik blijf alleszins kijken!
dinsdag 21 februari 2012
Visual Radio van Q-Music
Voor de fans van een andere radiozender is het misschien nog niet duidelijk, hoewel er op alle mogelijke manieren aandacht aan is gegeven, maar Q-Music heeft sinds maandag 20/2 een eigen TV-zender. Enkel beschikbaar op digitale TV van Telenet voorlopig, en geen idee of dat ooit gaat veranderen. Het werd groots gelanceerd, met de Vlaamse Minister-President er bij, en veel tromgeroffel en tralala, maar wat is nu precies Visual Radio? Wel, na ruim 24 uur weet ik het nog altijd niet.
Ik weet ook niet of het nu zo boeiend is, want als je bijvoorbeeld kijkt op het moment dat ik dit artikel schrijf, zie je een vrouwelijke DJ op een bureaustoel zitten achter een hoop computerschermen, vooral veel op toetsenborden tikken die duidelijk niks met de radio te maken hebben, tientallen keren haar haar goed leggen (lastig haar blijkbaar), duizend keer de microfoon een millimeter anders zetten, af en toe eens een babbeltje slaan met een collega die komt buurten in de radiostudio, en ga zo maar verder. Kort samengevat: je ziet hoe de jongedame in kwestie voornamelijk 80% van haar tijd wat zit andere dingen te doen dan radio te maken. Lijkt me een heerlijke baan op die manier. Ik had toch moeten solliciteren voor de radio, is mijn conclusie.
Verder zie je af en toe - in veel te kleine lettertypes waardoor je bijna tegen je TV moet gaan plakken om het te lezen - zeer interessante tweets voorbijkomen van de Q-DJ's die zich blijkbaar ook vervelen en dan berichten de wereld insturen a la "ik heb een DVD gekocht" of "ik drink geen cola momenteel", en af en toe een showbizz of een heet-van-de-naald nieuwsfeitje. Ohja, en als je goed kijkt zie je soms op 1 van de schermen een videoclip spelen synchroon met de radio. Was ik nog vergeten te vermelden dat je ze soms ook ziet eten en drinken. Nu heb ik vroeger ook een tijdje meegewerkt aan een lokale radio, en daar was 1 gouden regel: geen eten en drinken in de buurt van de mengtafel. Blijkbaar geen regel die bij Q van kracht is.De huidige DJ is gezond met flesjes water bezig, de anderen zag ik wat ander spul drinken en eten.
Wat is nu de meerwaarde van Visual Radio? Ik heb geen idee. Tot dusver vind ik het erg saaie TV, en voegt het eigenlijk niks toe aan mijn radio-ervaring. Het is ongetwijfeld goedkoop TV maken op deze manier, maar boeiend? Nee, dat is het niet echt. Hopelijk komt er wat meer actie en gaat het medium echt goed gebruikt worden, want anders is Visual Radio niet veel meer dan enkele webcams in een radiostudio, en is het vooral verspilling van mijn kostbare bandbreedte thuis.
Ik weet ook niet of het nu zo boeiend is, want als je bijvoorbeeld kijkt op het moment dat ik dit artikel schrijf, zie je een vrouwelijke DJ op een bureaustoel zitten achter een hoop computerschermen, vooral veel op toetsenborden tikken die duidelijk niks met de radio te maken hebben, tientallen keren haar haar goed leggen (lastig haar blijkbaar), duizend keer de microfoon een millimeter anders zetten, af en toe eens een babbeltje slaan met een collega die komt buurten in de radiostudio, en ga zo maar verder. Kort samengevat: je ziet hoe de jongedame in kwestie voornamelijk 80% van haar tijd wat zit andere dingen te doen dan radio te maken. Lijkt me een heerlijke baan op die manier. Ik had toch moeten solliciteren voor de radio, is mijn conclusie.
Verder zie je af en toe - in veel te kleine lettertypes waardoor je bijna tegen je TV moet gaan plakken om het te lezen - zeer interessante tweets voorbijkomen van de Q-DJ's die zich blijkbaar ook vervelen en dan berichten de wereld insturen a la "ik heb een DVD gekocht" of "ik drink geen cola momenteel", en af en toe een showbizz of een heet-van-de-naald nieuwsfeitje. Ohja, en als je goed kijkt zie je soms op 1 van de schermen een videoclip spelen synchroon met de radio. Was ik nog vergeten te vermelden dat je ze soms ook ziet eten en drinken. Nu heb ik vroeger ook een tijdje meegewerkt aan een lokale radio, en daar was 1 gouden regel: geen eten en drinken in de buurt van de mengtafel. Blijkbaar geen regel die bij Q van kracht is.De huidige DJ is gezond met flesjes water bezig, de anderen zag ik wat ander spul drinken en eten.
Wat is nu de meerwaarde van Visual Radio? Ik heb geen idee. Tot dusver vind ik het erg saaie TV, en voegt het eigenlijk niks toe aan mijn radio-ervaring. Het is ongetwijfeld goedkoop TV maken op deze manier, maar boeiend? Nee, dat is het niet echt. Hopelijk komt er wat meer actie en gaat het medium echt goed gebruikt worden, want anders is Visual Radio niet veel meer dan enkele webcams in een radiostudio, en is het vooral verspilling van mijn kostbare bandbreedte thuis.
maandag 20 februari 2012
The Voice van Vlaanderen: van top naar flop?
The Voice was super aangekondigd. Iedereen keek uit naar deze nieuwe talentenjacht die zo veel specialer, zo veel anders was dan al die vorige talentenjachten die alleen maar om het uiterlijk draaiden. Hier ging het echt om de stem draaien ...
Ondertussen zijn we er al wel achter dat The Voice helemaal niet zo anders is. Het is de zoveelste talentenjacht waar het voornamelijk om de looks draait en oh ja toevallig kunnen zingen helpt. Sinds de "battles" is dat wel duidelijk geworden, en het wordt week na week pijnlijk veel duidelijker. Ook opvallend natuurlijk dat de artiesten amper fans kunnen optrommelen voor een signeersessie in het centrum van Antwerpen. Het leeft duidelijk steeds minder, en dat begrijp ik wel, want al van in het begin bezig ik net iets te veel de "Fast Forward" knop op de afstandsbediening van mijn Digicorder. Het is bij momenten ook oersaaie televisie, dus niet te verwonderen dat het enkel de media en sociale media haalt als er een uitschuiver gebeurt zoals Alex Callier die gaat huilen of Koen Wauters die een kandidaat verwijt dat ie te dik is.
Overigens stoort ook de styling me enorm in dit programma. Al meermaals vraag ik me af wie in 's hemelsnaam de kandidaten die vreselijke kledij toeschuift. De helaas net uitgeschakelde zusjes Vinken waren de voorbije aflevering hiervan weer een vreselijk voorbeeld, maar er waren er nog heel wat meer. Het lijkt echt nergens op. En dat is niet het enige vreselijke: ook het feit dat je maar 2-3 minuten te horen krijgt van elk liedje helpt niet. Sommige songs moet je gewoon volledig horen om ze goed te beoordelen, maar dat kan dus alleen maar als je het nummer na de eliminatie gaat downloaden van iTunes (tegen betaling uiteraard). Nu is dat laatste wel al een verbetering tegenover sommige andere programma's, want ik zou bijvoorbeeld met plezier veel te veel geld aan iTunes geven voor de "Walk on Water" versie van Kato uit de vorige Idool-reeks. Maar dus niet te vinden, helaas.
Nee, The Voice heeft me nog steeds niet kunnen overtuigen, en ook het compleet overbodige "The Voice extra" op zondag verklaart waarom concurrent EEN nog altijd heerst op zondag. Jammer, want ik had hoge verwachtingen van The Voice, maar ik word dus zwaar teleurgesteld ...
Ondertussen zijn we er al wel achter dat The Voice helemaal niet zo anders is. Het is de zoveelste talentenjacht waar het voornamelijk om de looks draait en oh ja toevallig kunnen zingen helpt. Sinds de "battles" is dat wel duidelijk geworden, en het wordt week na week pijnlijk veel duidelijker. Ook opvallend natuurlijk dat de artiesten amper fans kunnen optrommelen voor een signeersessie in het centrum van Antwerpen. Het leeft duidelijk steeds minder, en dat begrijp ik wel, want al van in het begin bezig ik net iets te veel de "Fast Forward" knop op de afstandsbediening van mijn Digicorder. Het is bij momenten ook oersaaie televisie, dus niet te verwonderen dat het enkel de media en sociale media haalt als er een uitschuiver gebeurt zoals Alex Callier die gaat huilen of Koen Wauters die een kandidaat verwijt dat ie te dik is.
Overigens stoort ook de styling me enorm in dit programma. Al meermaals vraag ik me af wie in 's hemelsnaam de kandidaten die vreselijke kledij toeschuift. De helaas net uitgeschakelde zusjes Vinken waren de voorbije aflevering hiervan weer een vreselijk voorbeeld, maar er waren er nog heel wat meer. Het lijkt echt nergens op. En dat is niet het enige vreselijke: ook het feit dat je maar 2-3 minuten te horen krijgt van elk liedje helpt niet. Sommige songs moet je gewoon volledig horen om ze goed te beoordelen, maar dat kan dus alleen maar als je het nummer na de eliminatie gaat downloaden van iTunes (tegen betaling uiteraard). Nu is dat laatste wel al een verbetering tegenover sommige andere programma's, want ik zou bijvoorbeeld met plezier veel te veel geld aan iTunes geven voor de "Walk on Water" versie van Kato uit de vorige Idool-reeks. Maar dus niet te vinden, helaas.
Nee, The Voice heeft me nog steeds niet kunnen overtuigen, en ook het compleet overbodige "The Voice extra" op zondag verklaart waarom concurrent EEN nog altijd heerst op zondag. Jammer, want ik had hoge verwachtingen van The Voice, maar ik word dus zwaar teleurgesteld ...
White Collar: een aanrader!
Maandag 20 februari begint VTM met het uitzenden van de nieuwe Amerikaanse reeks "White Collar". Nu ja, nieuw ... in Amerika is deze reeks net bezig met het afronden van zijn derde seizoen. We lopen dus al heel wat afleveringen achter, en het is te hopen dat VTM die inderdaad allemaal gaat uitzenden, want White Collar is een schitterende serie.
Het verhaal draait om Neal Caffrey, een eersteklas "con-artist", een oplichter, vervalser, en nog heel wat meer van de bovenste plank. Hij werd na een jarenlange jacht opgepakt door FBI agent Peter Burke. Maar dan duiken er plots zaken op waar Peter best wel hulp kan gebruiken van Neal, en dus wordt Neal met een enkelband uit de gevangenis gelaten, en gaat hij voor Peter's afdeling "White Collar" (witteboordencriminaliteit) werken. Al gauw blijkt dat de twee een super-team vormen, en door hun unieke samenwerking de moeilijkste zaken kunnen oplossen. Dat kunnen fraudes zijn, vervalsingen, en vele andere criminele vergrijpen. Telkens weer weet Neal door zijn aparte kijk op de zaken net dat extra bij te brengen om de zaak te kraken. In principe zijn alle afleveringen los te bekijken omdat het iedere keer een andere zaak is, maar er lopen toch een paar rode draden door het verhaal die eigenlijk er wel voor zorgen dat je pas maximaal kan genieten als je geen enkele aflevering mist.
Hopelijk heeft het vertaalbureau zijn werk goed gedaan, want White Collar bevat stapels leuke woordspelingen in het Engels, en is heerlijk om volgen. Vooral als Neal's partner-in-crime "Mozzie" aan het woord is val je over de leuke taalspitsvondigheden in 1 grote waterval. Super om mee te luisteren, maar wellicht vreselijk om goed te vertalen. En voor de fans van vrouwelijk schoon: ja, ook aanwezig. Tiffani Amber Tiesen speelt Peter's vrouw Elisabeth, maar ook de andere bijrollen zijn zeker de moeite waard.
In de VS wordt White Collar uitgezonden op USA Networks, wat zeker niet de grootste is, maar het is ook daar al 3 seizoenen lang een topper. Helaas heeft VTM deze knalserie behoorlijk laat geplaatst op het programmaschema (na Aspe en volgende keer na Zone Stad), dus als je geen late opblijver bent laat dan zeker de Digicorder maar zijn werk doen, want deze serie wil je niet missen. Aanrader !!!!
Het verhaal draait om Neal Caffrey, een eersteklas "con-artist", een oplichter, vervalser, en nog heel wat meer van de bovenste plank. Hij werd na een jarenlange jacht opgepakt door FBI agent Peter Burke. Maar dan duiken er plots zaken op waar Peter best wel hulp kan gebruiken van Neal, en dus wordt Neal met een enkelband uit de gevangenis gelaten, en gaat hij voor Peter's afdeling "White Collar" (witteboordencriminaliteit) werken. Al gauw blijkt dat de twee een super-team vormen, en door hun unieke samenwerking de moeilijkste zaken kunnen oplossen. Dat kunnen fraudes zijn, vervalsingen, en vele andere criminele vergrijpen. Telkens weer weet Neal door zijn aparte kijk op de zaken net dat extra bij te brengen om de zaak te kraken. In principe zijn alle afleveringen los te bekijken omdat het iedere keer een andere zaak is, maar er lopen toch een paar rode draden door het verhaal die eigenlijk er wel voor zorgen dat je pas maximaal kan genieten als je geen enkele aflevering mist.
Hopelijk heeft het vertaalbureau zijn werk goed gedaan, want White Collar bevat stapels leuke woordspelingen in het Engels, en is heerlijk om volgen. Vooral als Neal's partner-in-crime "Mozzie" aan het woord is val je over de leuke taalspitsvondigheden in 1 grote waterval. Super om mee te luisteren, maar wellicht vreselijk om goed te vertalen. En voor de fans van vrouwelijk schoon: ja, ook aanwezig. Tiffani Amber Tiesen speelt Peter's vrouw Elisabeth, maar ook de andere bijrollen zijn zeker de moeite waard.
In de VS wordt White Collar uitgezonden op USA Networks, wat zeker niet de grootste is, maar het is ook daar al 3 seizoenen lang een topper. Helaas heeft VTM deze knalserie behoorlijk laat geplaatst op het programmaschema (na Aspe en volgende keer na Zone Stad), dus als je geen late opblijver bent laat dan zeker de Digicorder maar zijn werk doen, want deze serie wil je niet missen. Aanrader !!!!
zaterdag 18 februari 2012
Oh Oh Cherso: geen Vlaamse versie?
Soms hoor en lees je toch rare beslissingen. Sinds dit weekend gonst het van de geruchten dat de VMMa de Vlaamse versie van "Oh Oh Cherso" niet gaat uitzenden. Vorige week was de castingtape van dit programma vrijgegeven, en de reacties ten velde logen er niet om. Hoewel veel mensen ook zoiets hadden van "ach ja" lijkt het negatieve kamp het nu toch te halen, want plots zijn alle verwijzingen naar het programma verdwenen, en is er officieus in Vilvoorde te horen dat de Vlaamse versie nooit het daglicht zal zien.
Erg verbazingwekkend is het allemaal niet ... het succesvolle Nederlandse programma is op z'n zachtst gezegd "marginaal" te noemen, maar anderzijds zijn er zo al tientallen programma's wel uitgezonden, die evenzeer dat label verdienen, maar die krijgen dan natuurlijk ook een pak minder aandacht in de pers en de blogs. Anderzijds geeft het toch ook wel een indicatie wat de macht is van de publieke reactie op een programma dat eigenlijk nog niet eens uitgezonden is. In Amerika is het niet ongewoon dat een programma gecanceld wordt voor het de zender haalt, maar in Vlaanderen is het naar mijn weten toch een unicum. Of het een positieve zaak is? Ik ga er alleszins verder niet wakker van liggen, en het programma zeker niet missen, maar ergens voel ik het toch aan als een ietwat preutse houding van het management in Vilvoorde. En dan vraag ik me wel af of dat zo gezond is, want hoewel er natuurlijk bepaalde normen en zeden zijn, is het toch wat twijfelachtig of dit ook niet een beetje naar censuur ruikt.
We kunnen alleen maar hopen dat de Genkse jongeren zich goed geamuseerd hebben op hun vakantie, niet te veel dingen gedaan hebben waar ze spijt van hebben, en misschien toch achteraf gezien wel gelukkiger gaan zijn dat het niet is uitgezonden, want ze besparen er zich ook een pak negatieve reacties mee die hun toekomst misschien wel konden beïnvloeden. En wij? Wij krijgen wel een ander en hopelijk beter TV-programma voorgeschoteld van onze Vlaamse Mediamaatschappij!
Erg verbazingwekkend is het allemaal niet ... het succesvolle Nederlandse programma is op z'n zachtst gezegd "marginaal" te noemen, maar anderzijds zijn er zo al tientallen programma's wel uitgezonden, die evenzeer dat label verdienen, maar die krijgen dan natuurlijk ook een pak minder aandacht in de pers en de blogs. Anderzijds geeft het toch ook wel een indicatie wat de macht is van de publieke reactie op een programma dat eigenlijk nog niet eens uitgezonden is. In Amerika is het niet ongewoon dat een programma gecanceld wordt voor het de zender haalt, maar in Vlaanderen is het naar mijn weten toch een unicum. Of het een positieve zaak is? Ik ga er alleszins verder niet wakker van liggen, en het programma zeker niet missen, maar ergens voel ik het toch aan als een ietwat preutse houding van het management in Vilvoorde. En dan vraag ik me wel af of dat zo gezond is, want hoewel er natuurlijk bepaalde normen en zeden zijn, is het toch wat twijfelachtig of dit ook niet een beetje naar censuur ruikt.
We kunnen alleen maar hopen dat de Genkse jongeren zich goed geamuseerd hebben op hun vakantie, niet te veel dingen gedaan hebben waar ze spijt van hebben, en misschien toch achteraf gezien wel gelukkiger gaan zijn dat het niet is uitgezonden, want ze besparen er zich ook een pak negatieve reacties mee die hun toekomst misschien wel konden beïnvloeden. En wij? Wij krijgen wel een ander en hopelijk beter TV-programma voorgeschoteld van onze Vlaamse Mediamaatschappij!
donderdag 2 februari 2012
God en Klein Pierke: allesbehalve klein
Op maandagavond serveert de VRT op EEN al een aantal weken "God en Klein Pierke" van en met Martin Heylen. In feite is het een reeks portretten. Martin gaat namelijk een aantal maanden een BV volgen in diens dagelijkse bestaan. En dan denk je natuurlijk "tja, het zal wat zijn". Wel, dat dacht ik ook, maar in feite kregen we de voorbije weken alvast een aantal zeer sterke portretten te zien van mensen die je eens echt letterlijk achter de schermen ziet.
Al lukken ze niet allemaal even goed, want bijvoorbeeld Piet Huysentruit schermde nog altijd wel een flink deel van zijn leven af, maar toch kreeg je een mooie kijk van hoe SOS Piet achter de schermen gaat, en hoe hij met fans omgaat (tenminste als er een camera op staat). Bij Joelle Milquet was de frustratie van Martin duidelijk voelbaar ... ze had gewoon geen tijd voor hem. Het leek haar wellicht een fijn charme-offensief voor de Vlamingen, maar dan moet je er wel tijd voor maken. De afsluiter van de aflevering was dat ze voor hem eigenhandig een maaltijd bereidde. Ook zowat het enige moment dat er wat tijd was voor een babbel, want voor de rest was het continu hollen en gestoord worden. Het leek nergens op. En toch was ook dat een mooi portret, want deze vrouw heeft het duidelijk zo druk dat ze zichzelf vergeet. Dat de aflevering ook nog de trieste primeur had dat er onder de ogen van de camera de iPhone van de politica werd gestolen, was een leuk bijverschijnsel.
En toch was de leukste aflevering voor mij die met Eric Van Looy. We volgden hem voor, tijdens en na zijn hoogtepunt "The Loft" in Amerika. Het waren mooie beelden, achter de schermen van een Hollywood productie (hoewel de opnames in New Orleans bleken), maar we leerden ook Eric langs verschillende kanten kennen. De afsluitende passage met Eric en zoon in het Rivierenpark waren ook wel klasse. Een heel sterk portret, erg leuk om volgen.
Pure klasse, zo'n serie. Jammer dat het wat later geprogrammeerd staat, en vooral na het veel te licht bevonden "Weg van de wereld" waarin speciale feesten bezocht worden. Compleet inhoudsloos, en waardeloos als trekker voor "God en Klein Pierke", dat gelukkig toch nog een beetje op eigen kracht kan herleven. Voor zij die een aantal portretten gemist hebben: misschien toch eens opvragen via de digitale TV, want erg de moeite!
Al lukken ze niet allemaal even goed, want bijvoorbeeld Piet Huysentruit schermde nog altijd wel een flink deel van zijn leven af, maar toch kreeg je een mooie kijk van hoe SOS Piet achter de schermen gaat, en hoe hij met fans omgaat (tenminste als er een camera op staat). Bij Joelle Milquet was de frustratie van Martin duidelijk voelbaar ... ze had gewoon geen tijd voor hem. Het leek haar wellicht een fijn charme-offensief voor de Vlamingen, maar dan moet je er wel tijd voor maken. De afsluiter van de aflevering was dat ze voor hem eigenhandig een maaltijd bereidde. Ook zowat het enige moment dat er wat tijd was voor een babbel, want voor de rest was het continu hollen en gestoord worden. Het leek nergens op. En toch was ook dat een mooi portret, want deze vrouw heeft het duidelijk zo druk dat ze zichzelf vergeet. Dat de aflevering ook nog de trieste primeur had dat er onder de ogen van de camera de iPhone van de politica werd gestolen, was een leuk bijverschijnsel.
En toch was de leukste aflevering voor mij die met Eric Van Looy. We volgden hem voor, tijdens en na zijn hoogtepunt "The Loft" in Amerika. Het waren mooie beelden, achter de schermen van een Hollywood productie (hoewel de opnames in New Orleans bleken), maar we leerden ook Eric langs verschillende kanten kennen. De afsluitende passage met Eric en zoon in het Rivierenpark waren ook wel klasse. Een heel sterk portret, erg leuk om volgen.
Pure klasse, zo'n serie. Jammer dat het wat later geprogrammeerd staat, en vooral na het veel te licht bevonden "Weg van de wereld" waarin speciale feesten bezocht worden. Compleet inhoudsloos, en waardeloos als trekker voor "God en Klein Pierke", dat gelukkig toch nog een beetje op eigen kracht kan herleven. Voor zij die een aantal portretten gemist hebben: misschien toch eens opvragen via de digitale TV, want erg de moeite!
dinsdag 17 januari 2012
The Bachelor: Shari wint Jeoffrey
Sinds maandag 16/1 weten we wie dit voorbije seizoen van "The Bachelor" op VTM heeft gewonnen. Het is de Antwerpse Shari die met haar hoofdprijs naar huis mocht ... de Hasseltse Jeoffrey.
Het was geen super seizoen qua televisiespektakel, maar de gespecialiseerde pers heeft er alleszins van gesmuld. Reeds van voor de eerste aflevering werd Jeoffrey keihard aangepakt, en stelde men luidop zijn hele hebben en houden ten toon met de vraag of hij echt wel zo succesvol was als hij liet uitschijnen. En het ging alleen maar van kwaad naar erger. Zo erg dat je je op den duur begon af te vragen of je medelijden moest gaan hebben met het meisje dat The Bachelor wint. En blijkbaar deed onze Bachelor daar zelf ook gewoon aan mee, getuige een interview dat hij op maandag 16 januari (de dag van de finale dus) gaf waarin hij stelde dat hij al van in Thailand bij de laatste 4 wist wie de winnares ging zijn, en dat hij gewoon de andere 3 aan het lijntje hield om "goede TV te maken".
We hopen maar dat die laatste woorden wat verdraaid zijn door de vakpers en niet echt zo uitgesproken zijn, want anders is het echt wel heel erg gesteld met deze jongeman. Op zo'n manier kan en mag je niet spelen met de gevoelens van andere mensen. Vooral niet omdat in het TV-programma iedereen even veel aandacht leek te krijgen, en alle meisjes de indruk kregen dat Prince Charming op hen verliefd was. Goede TV? Twijfelachtig. En wat een gestuntel toen aan finaliste Nathalie moest duidelijk gemaakt worden op zo lang gerekt mogelijke manier dat ze bedankt was, maar er toch voor het andere meisje ging gekozen worden. Je zou spontaan de TV uitzetten bij zo veel opgeklopt schuim.
En ja, er komt nog een aflevering volgende week waarin we gaan weten of Jeoffrey en Shari een koppel zijn geworden en of ze het nog altijd zijn. Winnares Shari werd ondertussen al overal geinterviewd, maar gaf aan dat de opnames al lang geleden zijn, wat bevestigd werd toen finaliste Nathalie in de laatste aflevering het had over dat ze in augustus van job ging veranderen. Zes maanden lang je relatie geheim moeten houden? Zeer twijfelachtig of dat lukt als je ondertussen wel buiten moet komen. Ik ga alleszins de laatste aflevering aan mij laten voorbij gaan, want mijn trek in deze Bachelor is helemaal voorbij. Boeken dicht, en hopen dat we terug wat betere TV krijgen.
Het was geen super seizoen qua televisiespektakel, maar de gespecialiseerde pers heeft er alleszins van gesmuld. Reeds van voor de eerste aflevering werd Jeoffrey keihard aangepakt, en stelde men luidop zijn hele hebben en houden ten toon met de vraag of hij echt wel zo succesvol was als hij liet uitschijnen. En het ging alleen maar van kwaad naar erger. Zo erg dat je je op den duur begon af te vragen of je medelijden moest gaan hebben met het meisje dat The Bachelor wint. En blijkbaar deed onze Bachelor daar zelf ook gewoon aan mee, getuige een interview dat hij op maandag 16 januari (de dag van de finale dus) gaf waarin hij stelde dat hij al van in Thailand bij de laatste 4 wist wie de winnares ging zijn, en dat hij gewoon de andere 3 aan het lijntje hield om "goede TV te maken".
We hopen maar dat die laatste woorden wat verdraaid zijn door de vakpers en niet echt zo uitgesproken zijn, want anders is het echt wel heel erg gesteld met deze jongeman. Op zo'n manier kan en mag je niet spelen met de gevoelens van andere mensen. Vooral niet omdat in het TV-programma iedereen even veel aandacht leek te krijgen, en alle meisjes de indruk kregen dat Prince Charming op hen verliefd was. Goede TV? Twijfelachtig. En wat een gestuntel toen aan finaliste Nathalie moest duidelijk gemaakt worden op zo lang gerekt mogelijke manier dat ze bedankt was, maar er toch voor het andere meisje ging gekozen worden. Je zou spontaan de TV uitzetten bij zo veel opgeklopt schuim.
En ja, er komt nog een aflevering volgende week waarin we gaan weten of Jeoffrey en Shari een koppel zijn geworden en of ze het nog altijd zijn. Winnares Shari werd ondertussen al overal geinterviewd, maar gaf aan dat de opnames al lang geleden zijn, wat bevestigd werd toen finaliste Nathalie in de laatste aflevering het had over dat ze in augustus van job ging veranderen. Zes maanden lang je relatie geheim moeten houden? Zeer twijfelachtig of dat lukt als je ondertussen wel buiten moet komen. Ik ga alleszins de laatste aflevering aan mij laten voorbij gaan, want mijn trek in deze Bachelor is helemaal voorbij. Boeken dicht, en hopen dat we terug wat betere TV krijgen.
maandag 9 januari 2012
Revenge: adembenemende wraak
Revenge is bij ons in België nog niet aangekocht door een zender, wat hopelijk nog komt, want deze nieuwe Amerikaanse serie die in september 2011 het daglicht zag is echt wel de moeite van het bekijken waard tot dusver. Al is het niet supermakkelijk te bespreken, toch even een poging ...
Het verhaal draait rond een mooie jongedame genaamd Emily Thorne, die zich kom vestigen in "The Hamptons", het exclusieve oord voor de richesse aan de Oostkust van de Verenigde Staten. Emily lijkt een weeskind te zijn dat met veel geldreserves is opgegroeid, en net als de andere 'Hamptonnaars' niet weet aan wat het geld allemaal uit te geven. Ze verbergt echter een duister geheim, want in werkelijkheid noemt ze Amanda Clarke, en is ze de dochter van een man die in de Hamptons zat met zijn rijke vrienden en collega's, tot die een zondebok nodig hadden om wat duistere zaakjes kwijt te raken. Toen de dochter nog klein was viel de politie plots binnen en werd vaderlief weggesleept en voor het gerecht gebracht. Al zijn "maatjes" getuigden plots tegen hem, en de vrouw waar hij verliefd op was, liet hem in de steek. Nu tientallen jaren later is Amanda AKA Emily terug in The Hamptons, en dat voor maar 1 doel: wraak ("revenge"). In de eerste afleveringen brengt ze elke aflevering 1 van haar vaders zogenaamde vrienden ten val, op typische Hamptons-manier: door hen ten schande te maken in het openbaar, hun geld te ontfutselen, of via overspel, of welke manier er ook voor zorgt dat de samenleving hen plots als een baksteen laat vallen en hen net niet met stokken The Hamptons laat uitzetten.
De plot is geweldig goed uitgewerkt, en nog vrij geloofwaardig ook. Je voelt ook mee met Emily, en je geniet als kijker mee als haar plannetje weer eens goed uitdraait en alweer 1 van de zogenaamde slechterikken in het zand bijt. Dat de hoofdrol gespeeld wordt door de mooie Emily Van Camp is ook meegenomen, en omdat het altijd zomert in The Hamptons is er geregeld wat mooi schaars gekleed te zien ... dat helpt natuurlijk ook wel. Maar zelfs als je dat even vergeet is vooral de toonzetting van het verhaal lekker genieten, en dankzij het grote mysterie waarvan telkens stukjes woorden blootgegeven, kan je toch weer iedere keer vol spanning uitkijken naar een volgende aflevering. Ook deze serie is wat mij betreft een super-aanrader ... Kijken!
Het verhaal draait rond een mooie jongedame genaamd Emily Thorne, die zich kom vestigen in "The Hamptons", het exclusieve oord voor de richesse aan de Oostkust van de Verenigde Staten. Emily lijkt een weeskind te zijn dat met veel geldreserves is opgegroeid, en net als de andere 'Hamptonnaars' niet weet aan wat het geld allemaal uit te geven. Ze verbergt echter een duister geheim, want in werkelijkheid noemt ze Amanda Clarke, en is ze de dochter van een man die in de Hamptons zat met zijn rijke vrienden en collega's, tot die een zondebok nodig hadden om wat duistere zaakjes kwijt te raken. Toen de dochter nog klein was viel de politie plots binnen en werd vaderlief weggesleept en voor het gerecht gebracht. Al zijn "maatjes" getuigden plots tegen hem, en de vrouw waar hij verliefd op was, liet hem in de steek. Nu tientallen jaren later is Amanda AKA Emily terug in The Hamptons, en dat voor maar 1 doel: wraak ("revenge"). In de eerste afleveringen brengt ze elke aflevering 1 van haar vaders zogenaamde vrienden ten val, op typische Hamptons-manier: door hen ten schande te maken in het openbaar, hun geld te ontfutselen, of via overspel, of welke manier er ook voor zorgt dat de samenleving hen plots als een baksteen laat vallen en hen net niet met stokken The Hamptons laat uitzetten.
De plot is geweldig goed uitgewerkt, en nog vrij geloofwaardig ook. Je voelt ook mee met Emily, en je geniet als kijker mee als haar plannetje weer eens goed uitdraait en alweer 1 van de zogenaamde slechterikken in het zand bijt. Dat de hoofdrol gespeeld wordt door de mooie Emily Van Camp is ook meegenomen, en omdat het altijd zomert in The Hamptons is er geregeld wat mooi schaars gekleed te zien ... dat helpt natuurlijk ook wel. Maar zelfs als je dat even vergeet is vooral de toonzetting van het verhaal lekker genieten, en dankzij het grote mysterie waarvan telkens stukjes woorden blootgegeven, kan je toch weer iedere keer vol spanning uitkijken naar een volgende aflevering. Ook deze serie is wat mij betreft een super-aanrader ... Kijken!
The Voice van Vlaanderen: de battles
Zoals jullie in een eerder bericht al konden lezen op deze blog was ik niet erg gecharmeerd door de preselecties van The Voice van Vlaanderen. Het was saaie trage TV met af en toe een mooi stukje zang, maar vooral veel geleuter. Nu de "battles" (waarom moet alles toch per se in het Engels?) begonnen zijn, kon ik eindelijk nog eens een volledige aflevering kijken zonder continu "fast forward" (neh, ook in het Engels) te moeten drukken. En het dient gezegd: dit is alvast beter TV werk. Veel minder traag, veel minder gekabbel, maar lekker opbouwen naar een strijd, en dan na de strijd de beslissing. Het kijkt lekker weg.
Het grote probleem zit hem nu vooral in het wedstrijdconcept zelf ... de "battles" zijn keihard, en als je 2 schitterende zangers die het quasi even goed doen in een duet ziet optreden van enkele minuutjes, dan volgt als vanzelf de logische vraag "waarom moet 1 van beide er nu al uit, terwijl hij/zij zich niet heeft kunnen bewijzen?". Een harde vraag, en bijna bij ieder duo-optreden kwam die vraag terug, want je kreeg echt onvoldoende tijd om in te schatten wie nu de beste of de slechtste was. Dat we dus van 8 kandidaten afscheid moesten nemen was bij wijle hartverscheurend. Ook heel vaak gaf de coach die de keuze moest maken aan dat hij/zij eigenlijk amper tot niet kon kiezen. Begrijpelijk, want 1 minuut zang/show per persoon is wel heel weinig om te beoordelen of eerder te veroordelen.
Ik heb vooral onthouden dat ik prachtige duetten heb gehoord en gezien, en heel goed ingestudeerde showtjes met een aantal prima zangers/zangeressen. Dat een aantal van hen er uit moesten vliegen is zeer betreurenswaardig. Een paar keer kon ik deels de coaches volgen, een paar andere keren was ik geschokt dat zo'n grote kwaliteitsstem er uit vloog. Denk maar aan de professionele achtergrondzangeres Wen die de duimen moest leggen voor iemand zonder stemvastheid. Vreemd hoor.
Algemene tip voor VTM: een nieuw programma "Can you Duet?" lijkt me een aanrader, want we hebben prachtige dingen gezien!
Het grote probleem zit hem nu vooral in het wedstrijdconcept zelf ... de "battles" zijn keihard, en als je 2 schitterende zangers die het quasi even goed doen in een duet ziet optreden van enkele minuutjes, dan volgt als vanzelf de logische vraag "waarom moet 1 van beide er nu al uit, terwijl hij/zij zich niet heeft kunnen bewijzen?". Een harde vraag, en bijna bij ieder duo-optreden kwam die vraag terug, want je kreeg echt onvoldoende tijd om in te schatten wie nu de beste of de slechtste was. Dat we dus van 8 kandidaten afscheid moesten nemen was bij wijle hartverscheurend. Ook heel vaak gaf de coach die de keuze moest maken aan dat hij/zij eigenlijk amper tot niet kon kiezen. Begrijpelijk, want 1 minuut zang/show per persoon is wel heel weinig om te beoordelen of eerder te veroordelen.
Ik heb vooral onthouden dat ik prachtige duetten heb gehoord en gezien, en heel goed ingestudeerde showtjes met een aantal prima zangers/zangeressen. Dat een aantal van hen er uit moesten vliegen is zeer betreurenswaardig. Een paar keer kon ik deels de coaches volgen, een paar andere keren was ik geschokt dat zo'n grote kwaliteitsstem er uit vloog. Denk maar aan de professionele achtergrondzangeres Wen die de duimen moest leggen voor iemand zonder stemvastheid. Vreemd hoor.
Algemene tip voor VTM: een nieuw programma "Can you Duet?" lijkt me een aanrader, want we hebben prachtige dingen gezien!
zondag 8 januari 2012
De Pappenheimers op Nieuwjaarsdag
Ik had op nieuwjaarsdag wat beters te doen en heb dus De Pappenheimers gemist, maar dankzij de digitale televisie heb ik hem deze week toch kunnen kijken. Ondertussen echter heb ik wel de pers gevolgd, en daarin kreeg de nieuwjaarsuitzending van De Pappenheimers ten voordele van SOS Kinderdorpen gigantisch veel aandacht. Niet zo zeer omwille van het goede doel, want daarover geen woord ... het ging allemaal maar over 1 ding: de aanwezigheid van Bart De Wever in het geweldige quizprogramma. Nu op zich al niet zo verbazingwekkend, want alles wat Bart doet krijgt overal veel positieve en negatieve aandacht, maar de gemeenschappelijke noemer in de pers was dit keer toch dat hij zwaar uit de bocht was gegaan en de concullega's van CD&V en OpenVLD genadeloos had afgemaakt.
Ik ben een grote fan van De Pappenheimers, en hoewel ik het Tom Lenaerts nog niet vergeven heb dat hij ons dit seizoen met Steven als presentator opzadelt, blijf ik toch trouw kijken elke zondag (of enkele dagen later via de Digicorder). Ik had me dus aan het ergst mogelijke verwacht na al die onheilstijdingen in de pers, maar uiteindelijk viel het allemaal nog best goed mee. Bart De Wever was gewoon zichzelf, met de droge humor die we ondertussen van hem al kenden in andere programma's en TV-optredens. Naar mijn smaak was het er nooit echt over, en de snedige opmerkingen deden eigenlijk nooit iemand echt pijn vond ik. Er was ook weer plaats voor zelfrelativering en je zag niet 1 keer iemand wegkrimpen na een opmerking, dus ik denk dat alle deelnemers het wel hebben kunnen plaatsen.
Sommige rake sneren moest je trouwens in het vertraagd of met terugspoelen beluisteren om ze helemaal te hebben. Zoals bijvoorbeeld toen Alexander De Croo zei dat zijn baby altijd huilde als hij thuis kwam (De Wever: "die heeft mensenkennis, dat kind"), en een halve minuut later toen Wouter Beke zei dat zijn kind nooit huilde als hij thuis kwam (De Wever: "duidelijk geen mensenkennis, dat kind"). Is dit fijne humor? Nee, natuurlijk niet. Maar als publiek figuur moet je met zo'n opmerkingen maar om kunnen gaan, en moet je het plaatsen binnen de context.
Kortom: zo erg vond ik het allemaal niet. En dat stuk waar alle pers en lezersbrieven dus over gingen was dan nog het kortste ook, want het team van De Wever vloog er al na de eerste ronde uit. En als ik me dan aan iemand heb zitten ergeren is het wel eerder aan mevrouw Astrid Bryan, de dame die niets meer heeft gedaan dan zichzelf een Amerikaan op te scharrelen. Ze wist echt quasi nergens het antwoord op, en als je dan leest dat ze voor alle TV-optredens zwaar betaald wordt, dan was mijn reactie al meteen dat ze haar gage beter ook aan SOS Kinderdorpen hadden geschonken, en een andere BV genomen die wel een beetje mee kon. Maar goed, de pers en het publiek smullen liever van elke seconde Bart De Wever blijkbaar, en al de rest was snel vergeten. Jammer ...
Ik ben een grote fan van De Pappenheimers, en hoewel ik het Tom Lenaerts nog niet vergeven heb dat hij ons dit seizoen met Steven als presentator opzadelt, blijf ik toch trouw kijken elke zondag (of enkele dagen later via de Digicorder). Ik had me dus aan het ergst mogelijke verwacht na al die onheilstijdingen in de pers, maar uiteindelijk viel het allemaal nog best goed mee. Bart De Wever was gewoon zichzelf, met de droge humor die we ondertussen van hem al kenden in andere programma's en TV-optredens. Naar mijn smaak was het er nooit echt over, en de snedige opmerkingen deden eigenlijk nooit iemand echt pijn vond ik. Er was ook weer plaats voor zelfrelativering en je zag niet 1 keer iemand wegkrimpen na een opmerking, dus ik denk dat alle deelnemers het wel hebben kunnen plaatsen.
Sommige rake sneren moest je trouwens in het vertraagd of met terugspoelen beluisteren om ze helemaal te hebben. Zoals bijvoorbeeld toen Alexander De Croo zei dat zijn baby altijd huilde als hij thuis kwam (De Wever: "die heeft mensenkennis, dat kind"), en een halve minuut later toen Wouter Beke zei dat zijn kind nooit huilde als hij thuis kwam (De Wever: "duidelijk geen mensenkennis, dat kind"). Is dit fijne humor? Nee, natuurlijk niet. Maar als publiek figuur moet je met zo'n opmerkingen maar om kunnen gaan, en moet je het plaatsen binnen de context.
Kortom: zo erg vond ik het allemaal niet. En dat stuk waar alle pers en lezersbrieven dus over gingen was dan nog het kortste ook, want het team van De Wever vloog er al na de eerste ronde uit. En als ik me dan aan iemand heb zitten ergeren is het wel eerder aan mevrouw Astrid Bryan, de dame die niets meer heeft gedaan dan zichzelf een Amerikaan op te scharrelen. Ze wist echt quasi nergens het antwoord op, en als je dan leest dat ze voor alle TV-optredens zwaar betaald wordt, dan was mijn reactie al meteen dat ze haar gage beter ook aan SOS Kinderdorpen hadden geschonken, en een andere BV genomen die wel een beetje mee kon. Maar goed, de pers en het publiek smullen liever van elke seconde Bart De Wever blijkbaar, en al de rest was snel vergeten. Jammer ...
vrijdag 6 januari 2012
Wie is de mol?
Als u al een flink aantal jaren TV kijkt, kent u "De Mol" nog van toen het in 1999 op de VRT verscheen voor de grote wereldprimeur. Helaas verkoos programmahuis Woestijnvis om amper 3 seizoenen van dit superpopulaire programma te maken, wat de fans Woestijnvis tot op vandaag nog niet vergeven hebben. Gelukkig brak het programma internationaal door, en werd het in vele landen opgepikt, waaronder bij onze Nederlandse Noorderburen. Daar werd het "Wie is de Mol" gedoopt, maar verder bleef het de eerste 4 seizoenen in Nederland quasi helemaal gelijk aan het Belgische concept. Okee, Angela Groothuizen presenteerde wel helemaal anders dan Michiel Devlieger, maar als echte fan zat je toch mee te genieten en te speculeren. Vanaf het vijfde seizoen werd een kleine koerswijziging aangebracht en werd het spel gespeeld met "Bekende Nederlanders".
Ondertussen zijn we januari 2012, en is "Wie is de Mol" toe aan het twaalfde seizoen in Nederland. De Avro zendt dit programma uit, dus je kan het ook in Vlaanderen probleemloos mee bekijken. De echt Bekende Nederlanders zijn de laatste paar jaar wel wat uitgedund blijkbaar, want als ik als Vlaming 1 of 2 van de deelnemers kan plaatsen is het al veel. Maar goed, dan lijkt het maar even terug alsof het met gewone stervelingen is, voor ons Vlamingen. Maakt ook niet uit, want het draait hem natuurlijk alleen maar om het programma, en niet om de deelnemers.
Kent u het programmaconcept niet? Dan heeft u al 13 jaar iets super gemist. De 10 kandidaten reizen naar het buitenland, waar ze allerlei opdrachten moeten uitvoeren. Ze zullen moeten samenwerken om de opdrachten zo goed mogelijk uit te voeren en geld te verdienen voor de pot. Maar één van hen is een bedrieger, de Mol, en die heeft als opdracht om de opdrachten te saboteren. De Mol moet dit in het geheim doen, want na elke ronde (elke twee/drie dagen) krijgen de kandidaten 20 vragen over de identiteit van de Mol. Degene die de minste goede antwoorden geeft, ligt uit het spel en gaat direct naar huis. Er is de kandidaten dus alles aangelegen om zoveel mogelijk informatie over de anderen in te winnen, vooral over diegene waarvan zij vermoeden dat die de Mol is. Het kan ook slim zijn van een kandidaat om zichzelf verdacht te maken, zodat de anderen op hem als Mol stemmen. In sommige afleveringen kunnen de kandidaten ook vrijstellingen verdienen, waardoor ze helemaal niet mee hoeven te doen met de test en dus ook niet kunnen afvallen. Het eigenbelang kan dus behoorlijk conflicteren met het groepsbelang. De winnaar krijgt de groepspot mee.
De montage is meestal behoorlijk flitsend, de achtergrondmuziek wekt wantrouwen op. De presentator lijkt continu sadistisch te zijn, en alles wordt er voor gedaan om iedereen verdacht te maken, en de makers schuwen geen montagetruukje om ons op het verkeerde spoor te zetten. Toch zitten in elke serie een aantal subtiele hints verborgen die je de Mol aanduiden. Die worden elk jaar wat verder gezocht, maar het blijft in de finale toch leuk om te zien hoe je het had kunnen weten. Elk seizoen zoeken duizenden Nederlanders mee naar de identiteit van de Mol. En ik doe al al die seizoenen ook keihard mee, want de Mol is pure televisie, soms spectaculair, maar vooral leuk om mee te zoeken naar ... wie nu eigenlijk de Mol is.
Ondertussen zijn we januari 2012, en is "Wie is de Mol" toe aan het twaalfde seizoen in Nederland. De Avro zendt dit programma uit, dus je kan het ook in Vlaanderen probleemloos mee bekijken. De echt Bekende Nederlanders zijn de laatste paar jaar wel wat uitgedund blijkbaar, want als ik als Vlaming 1 of 2 van de deelnemers kan plaatsen is het al veel. Maar goed, dan lijkt het maar even terug alsof het met gewone stervelingen is, voor ons Vlamingen. Maakt ook niet uit, want het draait hem natuurlijk alleen maar om het programma, en niet om de deelnemers.
Kent u het programmaconcept niet? Dan heeft u al 13 jaar iets super gemist. De 10 kandidaten reizen naar het buitenland, waar ze allerlei opdrachten moeten uitvoeren. Ze zullen moeten samenwerken om de opdrachten zo goed mogelijk uit te voeren en geld te verdienen voor de pot. Maar één van hen is een bedrieger, de Mol, en die heeft als opdracht om de opdrachten te saboteren. De Mol moet dit in het geheim doen, want na elke ronde (elke twee/drie dagen) krijgen de kandidaten 20 vragen over de identiteit van de Mol. Degene die de minste goede antwoorden geeft, ligt uit het spel en gaat direct naar huis. Er is de kandidaten dus alles aangelegen om zoveel mogelijk informatie over de anderen in te winnen, vooral over diegene waarvan zij vermoeden dat die de Mol is. Het kan ook slim zijn van een kandidaat om zichzelf verdacht te maken, zodat de anderen op hem als Mol stemmen. In sommige afleveringen kunnen de kandidaten ook vrijstellingen verdienen, waardoor ze helemaal niet mee hoeven te doen met de test en dus ook niet kunnen afvallen. Het eigenbelang kan dus behoorlijk conflicteren met het groepsbelang. De winnaar krijgt de groepspot mee.
De montage is meestal behoorlijk flitsend, de achtergrondmuziek wekt wantrouwen op. De presentator lijkt continu sadistisch te zijn, en alles wordt er voor gedaan om iedereen verdacht te maken, en de makers schuwen geen montagetruukje om ons op het verkeerde spoor te zetten. Toch zitten in elke serie een aantal subtiele hints verborgen die je de Mol aanduiden. Die worden elk jaar wat verder gezocht, maar het blijft in de finale toch leuk om te zien hoe je het had kunnen weten. Elk seizoen zoeken duizenden Nederlanders mee naar de identiteit van de Mol. En ik doe al al die seizoenen ook keihard mee, want de Mol is pure televisie, soms spectaculair, maar vooral leuk om mee te zoeken naar ... wie nu eigenlijk de Mol is.
Abonneren op:
Posts (Atom)