Als je je afvraagt waarom sommige Vlaamse programma's zo flauw zijn, verdient het de moeite om eens de originelen te bekijken. In Vlaanderen heeft VTM al een paar keer uitgepakt met "Sterren op de Dansvloer", wat eigenlijk een originele BBC productie is, genaamd "Strictly Come Dancing".
Op Auntie Beeb zoals men de BBC al eens durft noemen, is dit spektakel nu toe aan het negende seizoen. En het dient gezegd ... er zijn een paar zeer grote verschillen. Wellicht is het eerste en het belangrijkste verschil het budget. Als je ziet wat voor een grandeur er op BBC One op je losgelaten wordt, dan vermoed je al snel dat het daar een paar ponden meer mag kosten dan VTM er voor over heeft. Dat kan, en dat is geen probleem. Maar een eersteklas spektakelprogramma heeft nu eenmaal een kostprijs, en ik vermoed dat die vrij hoog ligt in het geval van "Strictly". De prachtige kostuums, de vele sterren, vaak wereldsterren die meedoen, de professionele dansers die duidelijk van een paar topklasses hoger zijn dan die op VTM ... ja, je moet gewoon bewondering hebben voor wat men hier ieder seizoen weer klaarstoomt.
Natuurlijk helpt ook de presentator wel. In Engeland is dat de eersteklasse comedien Bruce Forsyth. Hem vergelijken met Jacques Vermeire? Ondoenbaar! Er is gewoon niemand die deze krasse 83-jarige knaller kan overtreffen. Je beseft gewoon zijn leeftijd niet als je hem het beste van zichzelf ziet geven op zaterdagavond. Hilarisch is die man. Zijn co-presentatrice Tess Daly wordt telkens weer van de (dans)vloer gespeeld door Sir Forsyth. En dan is er nog de jury: Len, Bruno, Craig en Alesha. Ook dit zijn knallers, die je helemaal niet kan vergelijk met het viertal dat bij VTM jureerde. Gevat, maar staalhard waar nodig, en ze schromen er niet voor zich wat belachelijk te maken. Dat Bruno en Craig knappe mannen zijn, en Alesha een moordwijf ... dat helpt ook wel, want je kijkt er met dubbel zo veel plezier naar, zowel als man als vrouw. En het feit dat Alesha zelf ooit het vijfde seizoen van Strictly won, maakt haar ook meteen dubbel zo geloofwaardig als jurylid. Je weet dat ze het kent, je weet dat ze het spel ervaren heeft ...
Kortom ... een aanrader op zaterdagavond, op BBC One. En voor de uitslag: zondagavond. Je moet natuurlijk een beetje de Engelse taal machtig zijn, maar zelfs als je dat niet bent ga je genieten van de mooie kostuums en de mooie dansprestaties.
maandag 31 oktober 2011
vrijdag 28 oktober 2011
Mijn restaurant - wie sluit eerst?
Na weken aanmodderen en spelletjes spelen is het sinds deze week eindelijk menens in "Mijn Restaurant". Tijd voor de eerste eliminatie. Niet geheel verrassend (behalve dan voor Sophie) zijn de genomineerden Aarschot en Dendermonde geworden.
Vooral Aarschot verbaast niemand, die waren al wekenlang de absolute underdog, en het slachtoffer van elke min-of-meer-professionele recensent. Of ze nu echt zo slecht zijn als de TV-makers ons willen doen geloven kan ik niet vertellen, want ik ben er niet persoonlijk langs geweest, maar als we puur op basis van de beelden moeten oordelen is het verrassend dat er nog 1 klant een voet binnen zet. Zo slecht zal het dus wel niet zijn.Opvallend trouwens toch ook dat op de zenuw-foutjes na, er geen echt slechte kritiek kwam van de zaalverantwoordelijken op Aarschot. Misschien is het dus voor een doorsnee bezoeker toch nog niet zo slecht?
Dendermonde behoorde van in het begin bij de grotere favorieten, maar sinds de problemen met het al-dan-niet-Chef-zijn van Steven ging het er alleen maar bergaf, en werd het al snel duidelijk dat het nochtans zo geprezen restaurant (qua concept en inrichting dan toch) echt geen top-3 ging halen zonder mirakels. En helaas, die mirakels zijn er niet gekomen, want Dendermonde is mee genomineerd, en zelfs als ze er bij de eerste eliminatie niet bij zijn, zie ik ze alsnog als volgende sneuvelen in de afvalrace.
Wie valt af?
En dan natuurlijk de grote vraag: wie sluit eerst? Als je puur op het gevoel moet afgaan, dan is Aarschot een vogel voor de kat, en zullen zij dit seizoen van Mijn Restaurant als eerste de deuren mogen sluiten. Maar is het zo eenvoudig? Want vergeet niet dat dit programma eigenlijk gemaakt wordt door SMS'end Vlaanderen. Dus moet je eerder gaan kijken wie het populairst is, en dan stel ik me de vraag of underdogs Kris en Bart niet meer stemmen gaan halen dan Sophie en Steven. Vergeet niet dat Vlaanderen altijd graag stemt op een buitenbeentje of een underdog. En Steven die zal wel een schare fans hebben, maar hoe Sophie de laatste weken wordt geportretteerd op VTM ... dat moet haar volgens mij heel veel stemmen kosten. Ook nu weer de vraag of je mag vertrouwen wat je op TV te zien krijgt, maar uiteindelijk zullen de meeste stemmers zich daar wel op baseren, en dan vrees ik het ergste, want Sophie wordt echt niet sympathieker de laatste afleveringen.
De strijd zou dus best wel eens gelijker kunnen op gaan dan het op het eerste gezicht lijkt. En laat ons eerlijk zijn: nu Peter Goossens geen koks meer doodbliksemt is dit toch het enige in Mijn Restaurant waar je echt speciaal nog voor gaat kijken? Wie wint, wie verliest, en hoe verloopt de strijd?
De Voorspelling
Na elke week uitzending probeer ik voor mezelf de rangschikking te maken tussen de kandidaten, en deze week is dat echt niet veel anders geworden dan de weken voordien:
1. Ekeren - Amber en Elodie
2. Tongeren - Daniel en Rinaldo
3. Blankenberge - Eef en Michael
4. Dendermonde - Steven en Sophie
5. Aarschot - Bart en Kris
Het waarom van plaatsen 4 en 5 heb ik hierboven al uitgelegd, voor plaats 3 lijkt Blankenberge me een goede kandidaat omdat ik ook hier enorm hard twijfel aan het aantal fans. Reeds van in het begin werd het West-Vlaamse duo geportretteerd als arrogante geldwolven en hoewel ik sterk durf te betwijfelen dat ze dat ook zijn in het echte leven, vrees ik dat hen dit stemmen gaat kosten als ze pakweg tegen Tongeren gaan moeten strijden. En voor plaatsen 1 en 2 ... tja, ik denk dat het voor iedereen wel duidelijk is dat het totaalplaatje in Ekeren veel beter klopt dat in Tongeren. Om nog maar te zwijgen van de vele sympathie-stemmen voor "die jonge meisjes die dat zo goed doen, meneer".
Wordt vervolgd ...
Vooral Aarschot verbaast niemand, die waren al wekenlang de absolute underdog, en het slachtoffer van elke min-of-meer-professionele recensent. Of ze nu echt zo slecht zijn als de TV-makers ons willen doen geloven kan ik niet vertellen, want ik ben er niet persoonlijk langs geweest, maar als we puur op basis van de beelden moeten oordelen is het verrassend dat er nog 1 klant een voet binnen zet. Zo slecht zal het dus wel niet zijn.Opvallend trouwens toch ook dat op de zenuw-foutjes na, er geen echt slechte kritiek kwam van de zaalverantwoordelijken op Aarschot. Misschien is het dus voor een doorsnee bezoeker toch nog niet zo slecht?
Dendermonde behoorde van in het begin bij de grotere favorieten, maar sinds de problemen met het al-dan-niet-Chef-zijn van Steven ging het er alleen maar bergaf, en werd het al snel duidelijk dat het nochtans zo geprezen restaurant (qua concept en inrichting dan toch) echt geen top-3 ging halen zonder mirakels. En helaas, die mirakels zijn er niet gekomen, want Dendermonde is mee genomineerd, en zelfs als ze er bij de eerste eliminatie niet bij zijn, zie ik ze alsnog als volgende sneuvelen in de afvalrace.
Wie valt af?
En dan natuurlijk de grote vraag: wie sluit eerst? Als je puur op het gevoel moet afgaan, dan is Aarschot een vogel voor de kat, en zullen zij dit seizoen van Mijn Restaurant als eerste de deuren mogen sluiten. Maar is het zo eenvoudig? Want vergeet niet dat dit programma eigenlijk gemaakt wordt door SMS'end Vlaanderen. Dus moet je eerder gaan kijken wie het populairst is, en dan stel ik me de vraag of underdogs Kris en Bart niet meer stemmen gaan halen dan Sophie en Steven. Vergeet niet dat Vlaanderen altijd graag stemt op een buitenbeentje of een underdog. En Steven die zal wel een schare fans hebben, maar hoe Sophie de laatste weken wordt geportretteerd op VTM ... dat moet haar volgens mij heel veel stemmen kosten. Ook nu weer de vraag of je mag vertrouwen wat je op TV te zien krijgt, maar uiteindelijk zullen de meeste stemmers zich daar wel op baseren, en dan vrees ik het ergste, want Sophie wordt echt niet sympathieker de laatste afleveringen.
De strijd zou dus best wel eens gelijker kunnen op gaan dan het op het eerste gezicht lijkt. En laat ons eerlijk zijn: nu Peter Goossens geen koks meer doodbliksemt is dit toch het enige in Mijn Restaurant waar je echt speciaal nog voor gaat kijken? Wie wint, wie verliest, en hoe verloopt de strijd?
De Voorspelling
Na elke week uitzending probeer ik voor mezelf de rangschikking te maken tussen de kandidaten, en deze week is dat echt niet veel anders geworden dan de weken voordien:
1. Ekeren - Amber en Elodie
2. Tongeren - Daniel en Rinaldo
3. Blankenberge - Eef en Michael
4. Dendermonde - Steven en Sophie
5. Aarschot - Bart en Kris
Het waarom van plaatsen 4 en 5 heb ik hierboven al uitgelegd, voor plaats 3 lijkt Blankenberge me een goede kandidaat omdat ik ook hier enorm hard twijfel aan het aantal fans. Reeds van in het begin werd het West-Vlaamse duo geportretteerd als arrogante geldwolven en hoewel ik sterk durf te betwijfelen dat ze dat ook zijn in het echte leven, vrees ik dat hen dit stemmen gaat kosten als ze pakweg tegen Tongeren gaan moeten strijden. En voor plaatsen 1 en 2 ... tja, ik denk dat het voor iedereen wel duidelijk is dat het totaalplaatje in Ekeren veel beter klopt dat in Tongeren. Om nog maar te zwijgen van de vele sympathie-stemmen voor "die jonge meisjes die dat zo goed doen, meneer".
Wordt vervolgd ...
donderdag 27 oktober 2011
De Rechtbank
Sinds maandag 24/10 pronkt er weer een nieuw programma op één. De titel vertelt alles: "De Rechtbank". Het gaat immers ... over het wel en wee aan de Gentse rechtbank. Een reality-reeks dus als het ware. En toch is het geen makkelijk onderwerp, want een echte real-life rechtszaak goed op TV brengen is simpel van ver, maar vooral ver van simpel.
Het was dan ook met de nodige argwaan dat ik maandag begon te kijken. Sommige reality-reeksen op één vind ik prima te pruimen, daar waar van andere de haren rechtop komen te staan. Verrassend genoeg viel deze goed mee. De rechtszaken zelf worden vrij sec getoond, zonder enige commentaar krijg je te zien wat er gebeurt, inclusief pleidooien. Tussendoor zijn er wat sfeerbeelden van de stad Gent te zien, en wat flitsende graphics van het gerechtsgebouw. Elke case wordt ook in enkele lijnen verteld in beeld vooraleer we ze te zien krijgen. Geen voice-over stem die belerend doet of commentaar geeft, je krijgt gewoon alles netjes te zien. Mooi gedaan!
De zaken zelf bleken alvast in de eerste aflevering heel divers. Van de politierechtbank waar iemand voor kwam die met z'n fiets door het rood was gereden naar de correctionele rechtbank voor een caféruzie of een auto-diefstal. Van elke zaak kregen we de voorgeleiding te zien, de pleidooien en achteraf het vonnis. Sommige bijna grappig om volgen, andere bloedernstig.
Vooral bij de caferuzie zat je je als kijker af te vragen of de beklaagde inderdaad onschuldig was zoals hij zelf beweerde, terwijl de vrouwelijke rechter hem keer na keer op feiten en getuigen drukte, en hem uiteindelijk schuldig bevond. Bij de rood-licht overtreding voelde je even medelijden met de Nederlandse jongedame die het Belgische gerecht maar vreemd vond. Bij een andere zaak zag je netjes hoe lastig het wordt als je jezelf gaat verdedigen en de rechter jou vraagt wat je zelf van straf voorstelt, en bij nog een andere zaak ontdekte een beklaagde tot zijn verbazing dat hij al wel een strafblad had, terwijl hij net had geclaimd een blanco strafregister te bezitten.
De vraag is of "De Rechtbank" voldoende fris kan blijven om op dit elan verder te gaan, en ons week na week te verrassen met leuke en interessante rechtszaken om te volgen gedurende de korte uitzendtijd. Hopelijk wel, want ik vond het alvast zeer aangename TV, en ik ga zeker opnieuw kijken!
Het was dan ook met de nodige argwaan dat ik maandag begon te kijken. Sommige reality-reeksen op één vind ik prima te pruimen, daar waar van andere de haren rechtop komen te staan. Verrassend genoeg viel deze goed mee. De rechtszaken zelf worden vrij sec getoond, zonder enige commentaar krijg je te zien wat er gebeurt, inclusief pleidooien. Tussendoor zijn er wat sfeerbeelden van de stad Gent te zien, en wat flitsende graphics van het gerechtsgebouw. Elke case wordt ook in enkele lijnen verteld in beeld vooraleer we ze te zien krijgen. Geen voice-over stem die belerend doet of commentaar geeft, je krijgt gewoon alles netjes te zien. Mooi gedaan!
De zaken zelf bleken alvast in de eerste aflevering heel divers. Van de politierechtbank waar iemand voor kwam die met z'n fiets door het rood was gereden naar de correctionele rechtbank voor een caféruzie of een auto-diefstal. Van elke zaak kregen we de voorgeleiding te zien, de pleidooien en achteraf het vonnis. Sommige bijna grappig om volgen, andere bloedernstig.
Vooral bij de caferuzie zat je je als kijker af te vragen of de beklaagde inderdaad onschuldig was zoals hij zelf beweerde, terwijl de vrouwelijke rechter hem keer na keer op feiten en getuigen drukte, en hem uiteindelijk schuldig bevond. Bij de rood-licht overtreding voelde je even medelijden met de Nederlandse jongedame die het Belgische gerecht maar vreemd vond. Bij een andere zaak zag je netjes hoe lastig het wordt als je jezelf gaat verdedigen en de rechter jou vraagt wat je zelf van straf voorstelt, en bij nog een andere zaak ontdekte een beklaagde tot zijn verbazing dat hij al wel een strafblad had, terwijl hij net had geclaimd een blanco strafregister te bezitten.
De vraag is of "De Rechtbank" voldoende fris kan blijven om op dit elan verder te gaan, en ons week na week te verrassen met leuke en interessante rechtszaken om te volgen gedurende de korte uitzendtijd. Hopelijk wel, want ik vond het alvast zeer aangename TV, en ik ga zeker opnieuw kijken!
The Lying Game
Enkele weken geleden lanceerde de zender "ABC Family" een nieuwe serie, genaamd "The Lying Game". ABC Family is nu niet meteen een zender waar veel mensen uit de lage landen weet van hebben, en ook de series die er uitgezonden worden zijn bij ons niet altijd bekend. Toen ik echter de korte omschrijving van deze serie las was ik toch voldoende geïntrigeerd om de serie een kans te geven, en daar heb ik nog niet echt spijt van gehad.
Vooraf toch al verwittigen: het is een tienerserie. Als je dat niks vindt, moet je wellicht passen voor "The Lying Game", en eerder kiezen voor wat anders.In deze serie volgen we Emma, een ietwat naïeve tiener die als weeskind de speelbal is geweest van de sociale jeugddiensten. Ze ontdekt dat ze een identieke tweelingszus heeft genaamd Sutton. Die is heel wat beter terechtgekomen blijkbaar, want zij woont bij rijke pleegouders in Phoenix en leeft een ogenschijnlijk perfect leventje. Emma gaat haar tweelingzus opzoeken na een zoveelste probleem thuis en wordt door Sutton overtuigd om tijdelijk even haar plaats in te nemen terwijl de doortastende Sutton in Los Angeles op zoek gaat naar hun echte moeder, die blijkbaar nog zou leven. Die paar dagen worden uiteindelijk een flink paar weken, en Emma ontdekt de chaos van Sutton's leventje, dat veel complexer blijkt dan ze eerst dacht.
Het klinkt misschien wat vaag, maar in de praktijk viel het verhaal ook lekker mee, en vooral de manier waarop Emma zonder veel begeleiding of voorbereiding het leventje van haar zus moeten overnemen en proberen te beredderen is leuk uitgewerkt. Natuurlijk komen er de gebruikelijke tienerproblemen voor, met typische "high school" zaken en verliefdheden enzo, maar ik vond vooral de andere verhaallijnen erg meeslepend. Je wil als kijker ook weten wat er nu met die echte moeder gebeurd is, waarom sommige mensen zo geheimzinnig doen, en welke geheimen er in de daaropvolgende afleveringen nog uit de bus gaan vallen.
ABC Family heeft reeds 10 afleveringen van "The Lying Game" uitgezonden, en een zogenaamd "backorder" geplaatst voor nog eens 12 afleveringen, die voorlopig in de lente van 2012 worden verwacht. Voor mij alvast een aanrader.
Vooraf toch al verwittigen: het is een tienerserie. Als je dat niks vindt, moet je wellicht passen voor "The Lying Game", en eerder kiezen voor wat anders.In deze serie volgen we Emma, een ietwat naïeve tiener die als weeskind de speelbal is geweest van de sociale jeugddiensten. Ze ontdekt dat ze een identieke tweelingszus heeft genaamd Sutton. Die is heel wat beter terechtgekomen blijkbaar, want zij woont bij rijke pleegouders in Phoenix en leeft een ogenschijnlijk perfect leventje. Emma gaat haar tweelingzus opzoeken na een zoveelste probleem thuis en wordt door Sutton overtuigd om tijdelijk even haar plaats in te nemen terwijl de doortastende Sutton in Los Angeles op zoek gaat naar hun echte moeder, die blijkbaar nog zou leven. Die paar dagen worden uiteindelijk een flink paar weken, en Emma ontdekt de chaos van Sutton's leventje, dat veel complexer blijkt dan ze eerst dacht.
Het klinkt misschien wat vaag, maar in de praktijk viel het verhaal ook lekker mee, en vooral de manier waarop Emma zonder veel begeleiding of voorbereiding het leventje van haar zus moeten overnemen en proberen te beredderen is leuk uitgewerkt. Natuurlijk komen er de gebruikelijke tienerproblemen voor, met typische "high school" zaken en verliefdheden enzo, maar ik vond vooral de andere verhaallijnen erg meeslepend. Je wil als kijker ook weten wat er nu met die echte moeder gebeurd is, waarom sommige mensen zo geheimzinnig doen, en welke geheimen er in de daaropvolgende afleveringen nog uit de bus gaan vallen.
ABC Family heeft reeds 10 afleveringen van "The Lying Game" uitgezonden, en een zogenaamd "backorder" geplaatst voor nog eens 12 afleveringen, die voorlopig in de lente van 2012 worden verwacht. Voor mij alvast een aanrader.
woensdag 26 oktober 2011
Mijn Restaurant - Seizoen 4 - Algemeen
Ik geef het eerlijk toe: ik was een trouw fan van Mijn Restaurant, edities 1,2 en 3. En dus was ik uiteraard weer blij op post toen reeks nummer 4 startte. Al zat ik me wel af te vragen of het wel hetzelfde zou zijn zonder Peter Goossens. Ach, een sterrenchef kan toch geen programma maken, denk je dan, en toch ga je maar kijken, in de hoop dat de nieuwe reeks minstens zo goed gaat zijn.
De jury
En daar wringt het schoentje al meteen: de nieuwe jury. Peter Goossens vervangen is geen cadeau, en daarom bewust geen topchef in de jury. Helaas meteen ook een zwaktebod, want zonder topchef speelt de jury natuurlijk meteen heel wat kredietwaardigheid kwijt. Yves Desmet en Willem Asaert werpen zich op als de nieuwe Goossens'en maar je kon hen de voorbije afleveringen geregeld op een fout betrappen waar de Meester van het Hof van Cleve zich nooit aan zou bezondigen. Het werkt ook niet, want als 2 niet-chefs een aspirant-chef gaan bekritiseren dan stel je je automatisch de vraag: "wie zijn zij om zoiets te zeggen" en vooral ook "zouden ze het dan zelf beter kunnen?". Vooral dat laatste betwijfel ik ten zeerste. Kritiek geven is makkelijk, maar het zelf beter kunnen dat was nu net de sterkte van Peter Goossens. Je wist gewoon dat hij het beter kon, en hij toonde het ook dat hij het beter kon, indien nodig.
En "omdat we de kandidaten beter willen begeleiden stoppen we een marketing-experte en een interieur-architect in de jury" aldus VTM. Beide hebben we amper zien schitteren, en hebben we vooral zien uitblinken in afwezigheid en vaagheid. Ik hoop dat de kandidaten er in realiteit meer aan hebben gehad dan wat wij op televisie te zien kregen, want dat was zonder meer triest. Beide juryleden leken me vooral overbodig.
Kortom: dit is geen jury die het programma draagt. Van de vorige 3 juryleden wist je wat te verwachten, en het waren mensen uit de praktijk van het Horeca-wezen. Deze 4 niet, en dat vreet aan het programma en vooral aan de geloofwaardigheid. Jury van Mijn Restaurant Seizoen 4: gebuisd.
Topgastronomie
Ook nieuw in dit seizoen is dat de restaurants geen toprestaurants meer moeten zijn, maar dat zij ook een simpele brasserie mogen zijn. Opnieuw meteen een probleem erbij, want in seizoen 4 zitten we met "een betere Italiaan", twee brasserieën, een luxe-brasserie, en gastronomisch restaurant. Hoe ga je in 's hemelsnaam die 5 met elkaar vergelijken? Antwoord: dat kan je niet. Je kan toch nooit restaurant Alaise in Ekeren gaan vergelijken met de brasserie Art Kwizien in Dendermonde? Het zijn 2 compleet verschillende concepten, 2 compleet verschillende doelpublieken, 2 compleet verschillende moeilijkheidsgraden. De basis van het programma is dat het ene restaurant beter moet zijn dan het andere, en op basis daarvan kan overleven. Het zal wel, maar als je ze onderling niet correct kan vergelijken (het eten in een brasserie is immers van heel ander niveau dan dat van een gastronomisch restaurant, en ook de bediening stelt heel andere eisen), hoe kan je dan beslissen wie de beste is?
Ik vind het heel lastig, want straks gaat een gastronomisch restaurant misschien verliezen omdat de maitre niet top genoeg gekleed is van een brasserie waar ze een goede steak-tartaar kunnen maken en de obers af en toe eens met een beha rondlopen. Dat kan je toch niet vergelijken? Aangepast Concept van Mijn Restaurant Seizoen 4: gebuisd.
En toch?
En toch zijn er ook goede elementen. De meeste panden zijn weer prima gekozen, en prachtig ingericht. Okee, smaken verschillen en ik vind het ene al wat mooier dan het andere, maar ze zijn best okee. Ook de kandidaten zijn weer vrij goed geselecteerd: jonge lesbische meisjes (denk aan seizoen 1 Hasselt), homo's (dat hadden we ook al eens), een sterk koppel dat zakelijk ingesteld is (zo hoort het eigenlijk), een stel vrienden dat toch niet helemaal dezelfde agenda lijkt te hebben (en lekker tegen mekaar uitgespeeld worden, goeie TV maken) en tot slot 2 andere vrienden van hetzelfde geslacht waar je medelijden mee moet hebben omdat ze er zo weinig van lijken te bakken (kneusjes die ook goeie TV moeten brengen dus). En allemaal zijn ze na een paar weken al doodmoe en uitgeput, en zie je hen fouten maken die ze onder normale omstandigheden niet zouden maken. Ze worden gekraakt, en je vraagt je uiteraard af of ze niet op voorhand konden beseffen hoe lastig de Horeca wel is. Lange uren, soms ondankbaarheid, en toch proberen de eindjes aan mekaar te knopen. Ook weer een vast element dat al in alle seizoenen is teruggekomen. Maar niemand die er van leert?
Ja, ik blijf kijken. Ik blijf me ook ergeren, en ik ga geregeld op deze blog die ergernis wel eens spuien, maar gegarandeerd ga ik het toch ook weer volgen, want het blijft geregeld leuke TV. Totaalplaatje van Mijn Restaurant Seizoen 4: op het randje van gebuisd.
De jury
En daar wringt het schoentje al meteen: de nieuwe jury. Peter Goossens vervangen is geen cadeau, en daarom bewust geen topchef in de jury. Helaas meteen ook een zwaktebod, want zonder topchef speelt de jury natuurlijk meteen heel wat kredietwaardigheid kwijt. Yves Desmet en Willem Asaert werpen zich op als de nieuwe Goossens'en maar je kon hen de voorbije afleveringen geregeld op een fout betrappen waar de Meester van het Hof van Cleve zich nooit aan zou bezondigen. Het werkt ook niet, want als 2 niet-chefs een aspirant-chef gaan bekritiseren dan stel je je automatisch de vraag: "wie zijn zij om zoiets te zeggen" en vooral ook "zouden ze het dan zelf beter kunnen?". Vooral dat laatste betwijfel ik ten zeerste. Kritiek geven is makkelijk, maar het zelf beter kunnen dat was nu net de sterkte van Peter Goossens. Je wist gewoon dat hij het beter kon, en hij toonde het ook dat hij het beter kon, indien nodig.
En "omdat we de kandidaten beter willen begeleiden stoppen we een marketing-experte en een interieur-architect in de jury" aldus VTM. Beide hebben we amper zien schitteren, en hebben we vooral zien uitblinken in afwezigheid en vaagheid. Ik hoop dat de kandidaten er in realiteit meer aan hebben gehad dan wat wij op televisie te zien kregen, want dat was zonder meer triest. Beide juryleden leken me vooral overbodig.
Kortom: dit is geen jury die het programma draagt. Van de vorige 3 juryleden wist je wat te verwachten, en het waren mensen uit de praktijk van het Horeca-wezen. Deze 4 niet, en dat vreet aan het programma en vooral aan de geloofwaardigheid. Jury van Mijn Restaurant Seizoen 4: gebuisd.
Topgastronomie
Ook nieuw in dit seizoen is dat de restaurants geen toprestaurants meer moeten zijn, maar dat zij ook een simpele brasserie mogen zijn. Opnieuw meteen een probleem erbij, want in seizoen 4 zitten we met "een betere Italiaan", twee brasserieën, een luxe-brasserie, en gastronomisch restaurant. Hoe ga je in 's hemelsnaam die 5 met elkaar vergelijken? Antwoord: dat kan je niet. Je kan toch nooit restaurant Alaise in Ekeren gaan vergelijken met de brasserie Art Kwizien in Dendermonde? Het zijn 2 compleet verschillende concepten, 2 compleet verschillende doelpublieken, 2 compleet verschillende moeilijkheidsgraden. De basis van het programma is dat het ene restaurant beter moet zijn dan het andere, en op basis daarvan kan overleven. Het zal wel, maar als je ze onderling niet correct kan vergelijken (het eten in een brasserie is immers van heel ander niveau dan dat van een gastronomisch restaurant, en ook de bediening stelt heel andere eisen), hoe kan je dan beslissen wie de beste is?
Ik vind het heel lastig, want straks gaat een gastronomisch restaurant misschien verliezen omdat de maitre niet top genoeg gekleed is van een brasserie waar ze een goede steak-tartaar kunnen maken en de obers af en toe eens met een beha rondlopen. Dat kan je toch niet vergelijken? Aangepast Concept van Mijn Restaurant Seizoen 4: gebuisd.
En toch?
En toch zijn er ook goede elementen. De meeste panden zijn weer prima gekozen, en prachtig ingericht. Okee, smaken verschillen en ik vind het ene al wat mooier dan het andere, maar ze zijn best okee. Ook de kandidaten zijn weer vrij goed geselecteerd: jonge lesbische meisjes (denk aan seizoen 1 Hasselt), homo's (dat hadden we ook al eens), een sterk koppel dat zakelijk ingesteld is (zo hoort het eigenlijk), een stel vrienden dat toch niet helemaal dezelfde agenda lijkt te hebben (en lekker tegen mekaar uitgespeeld worden, goeie TV maken) en tot slot 2 andere vrienden van hetzelfde geslacht waar je medelijden mee moet hebben omdat ze er zo weinig van lijken te bakken (kneusjes die ook goeie TV moeten brengen dus). En allemaal zijn ze na een paar weken al doodmoe en uitgeput, en zie je hen fouten maken die ze onder normale omstandigheden niet zouden maken. Ze worden gekraakt, en je vraagt je uiteraard af of ze niet op voorhand konden beseffen hoe lastig de Horeca wel is. Lange uren, soms ondankbaarheid, en toch proberen de eindjes aan mekaar te knopen. Ook weer een vast element dat al in alle seizoenen is teruggekomen. Maar niemand die er van leert?
Ja, ik blijf kijken. Ik blijf me ook ergeren, en ik ga geregeld op deze blog die ergernis wel eens spuien, maar gegarandeerd ga ik het toch ook weer volgen, want het blijft geregeld leuke TV. Totaalplaatje van Mijn Restaurant Seizoen 4: op het randje van gebuisd.
Abonneren op:
Posts (Atom)