Ik moet bekennen dat ik net het tiende seizoen van Hell's Kitchen heb gekeken. Een bekentenis met schaamrood op de wangen, want eigenlijk is het nu niet meteen een programma waarvan je trots gaat vertellen dat je het hebt gekeken, maar toch ...
Voor zij die Hell's Kitchen niet kennen: het is een programma waarin rond de 18 onbekende koks samen gezet worden in een restaurant, en in 2 teams tegen mekaar moeten strijden om de beste "service" te draaien. Elke week vliegt de slechtst presterende kok er uit. Presentatie is in handen van Gordon Ramsey. VT4 heeft er ooit eens 4 seizoenen van uitgezonden, maar verder zijn ze volgens mij nooit geraakt. In de States echter is het tiende seizoen deze zomer uitgezonden. En ja, ik heb het weer helemaal zitten volgen. 20 afleveringen lang zat ik voor de buis gekluisterd, terwijl m'n hele omgeving gek werd van het ge-PIEP. Het programma slaagt er namelijk in om elke zoveel woorden toch minstens 1 keer een scheldwoord te brengen, en bij voorkeur iets met "Fuck" of "Fucking" te zeggen. Omdat het echter in Amerika wordt uitgezonden mogen die woorden niet op TV gezegd worden, en komt er dus een PIEP overheen. Vreselijk irritant is dat.
Het programma is pure pulp, en je voelt aan dat het ongelooflijk geëditeerd wordt door de redactie. Er draaien dag en nacht tot 72 camera's om het geheel in beeld te brengen, en een service van ruwweg 3 uur tijd wordt samengevat op ruwweg 10-15 minuten. De rest van het programma is vooral het tonen van - ongetwijfeld heel vaak door de producers uitgelokte - scheldpartijen en ruzie's. De kandidaten zijn zelf uiteraard ook zeer nauwgezet gecast door de productie, en zijn lekker divers van pluimage en opvoeding, om toch zo veel mogelijk tegenstellingen en conflicten te kunnen krijgen. En Ramsey ... je ziet hem er van genieten om de kandidaten af te blaffen, te PIEP'en, te vernederen en de grond in te boren. En ze laten het allemaal toe, want ze dromen allemaal van die hoofdprijs: een jaarcontract in een chique restaurant met een loon van 250.000 - PIEP - dollar.
Helemaal geen programma dat je wil kijken, denk je. En dat denk ik zelf ook ... maar toch ... Toch ben ik blijkbaar verslaafd aan dit programma, en kijk ik telkens weer uit naar een nieuw seizoen, om te kijken wat voor - PIEP - vreemde vogels ze nu weer hebben gevonden, welke ruzies er gaan uitbreken, wie er als eersten naar huis gaan, wie er overblijft, wie er wint ... het is zo vreemd dat ik het mezelf altijd aan doe, maar het is gewoon zo ... Ik blijf kijken, en na een aflevering te hebben gezien smacht ik al naar de volgende ... Alle PIEP's ten spijt.
Wie kijkt er nog verslaafd mee? Wie durft het te bekennen dat ie dit walgelijke pulpprogramma goed vindt? PIEP !!
dinsdag 18 september 2012
woensdag 5 september 2012
Boeren die vrouwen zoeken ... voor de achtste maal
Ja, Boer zoekt Vrouw is ondertussen alweer aan z'n achtste seizoen bezig op VTM. En zoals ieder jaar probeert de redactie van het programma een paar nieuwigheden uit. Zo hadden we ooit de eerste vrouw, dan de lesbienne, de boer in Frankrijk, en ga zo maar verder. Dit jaar is het "specialleke" twee broers die de vrouwen moeten verleiden. In de eerste aflevering werden de twee al meteen tegen elkaar opgezet door een vrouw die naar allebei een brief had geschreven. Helaas voor de redactie trapten de broers er niet in, en kozen ze voor andere vrouwen, die maar 1 van hen beide hadden gekozen. Behoorlijk terecht, als je het mij vraagt.
De andere nieuwigheid tot dusver in dit seizoen is dat er geen brievenronde meer was. Daar waar we de vorige seizoenen ons in de eerste aflevering mochten vergenoegen in Dina die alle 10 haar boeren bezocht met een zak vol met brieven, werd dit keer nadrukkelijk geheim gehouden hoeveel brieven de boeren hadden gekregen. Dat had wellicht wel zijn redenen, want als je goed keek hoeveel vrouwen er per boer waren opgedaagd voor de speeddate, kwam je tot vreemde getallen. Adriaan had er als enige 10 (het normale getal) plus dan de ene die voor beide broers kwam. Zogenaamd brieventopper Paul en playboy Eddy hadden er elks maar 9, Aster moest het met 8 dames stellen, en Giovanni spande de kroon met maar 6 dames die opdaagden op de speeddate. Het deed me meteen terugdenken aan 1 van m'n stukjes op deze blog vorig jaar waar ik al aangaf dat de klad er fameus in zat met de aantallen brievenschrijvers.
En toch miste ik in die eerste aflevering die brievenronde. De afwachtende blikken van de boeren, de spanning van het er al dan niet bij zijn ... weg met dat alles. Erg jammer, want het was toch best wel een leuk moment. Maar als de getallen zo laag zijn, heeft het ook maar weinig zin natuurlijk.
Verder voel je meteen weer dat de typecasting erg geslaagd is. Denken we maar aan Eddy die in het begin van aflevering 1 al meteen riep van "ik heb enkel op uiterlijk geselecteerd, en daarna pas de brieven gelezen". Of aan de stille verlegen jonge boer, of degene die braafjes tegengas gaf aan Eddy en zei eerst de brieven te hebben gelezen, en dan pas naar de foto's gekeken ... Voor het minder geoefende oog misschien leuk toeval, maar dit is natuurlijk een bewuste keuze van de makers van het programma. En dan zwijgen we nog maar over het feit dat er eindelijk ook eens een zestigplusser mee doet ... ook niet toevallig hoor.
Hoedanook, het koppelprogramma is weer begonnen, en we kunnen weer week na week gaan meegenieten. Benieuwd wat er nog uit de tractor valt ...
De andere nieuwigheid tot dusver in dit seizoen is dat er geen brievenronde meer was. Daar waar we de vorige seizoenen ons in de eerste aflevering mochten vergenoegen in Dina die alle 10 haar boeren bezocht met een zak vol met brieven, werd dit keer nadrukkelijk geheim gehouden hoeveel brieven de boeren hadden gekregen. Dat had wellicht wel zijn redenen, want als je goed keek hoeveel vrouwen er per boer waren opgedaagd voor de speeddate, kwam je tot vreemde getallen. Adriaan had er als enige 10 (het normale getal) plus dan de ene die voor beide broers kwam. Zogenaamd brieventopper Paul en playboy Eddy hadden er elks maar 9, Aster moest het met 8 dames stellen, en Giovanni spande de kroon met maar 6 dames die opdaagden op de speeddate. Het deed me meteen terugdenken aan 1 van m'n stukjes op deze blog vorig jaar waar ik al aangaf dat de klad er fameus in zat met de aantallen brievenschrijvers.
En toch miste ik in die eerste aflevering die brievenronde. De afwachtende blikken van de boeren, de spanning van het er al dan niet bij zijn ... weg met dat alles. Erg jammer, want het was toch best wel een leuk moment. Maar als de getallen zo laag zijn, heeft het ook maar weinig zin natuurlijk.
Verder voel je meteen weer dat de typecasting erg geslaagd is. Denken we maar aan Eddy die in het begin van aflevering 1 al meteen riep van "ik heb enkel op uiterlijk geselecteerd, en daarna pas de brieven gelezen". Of aan de stille verlegen jonge boer, of degene die braafjes tegengas gaf aan Eddy en zei eerst de brieven te hebben gelezen, en dan pas naar de foto's gekeken ... Voor het minder geoefende oog misschien leuk toeval, maar dit is natuurlijk een bewuste keuze van de makers van het programma. En dan zwijgen we nog maar over het feit dat er eindelijk ook eens een zestigplusser mee doet ... ook niet toevallig hoor.
Hoedanook, het koppelprogramma is weer begonnen, en we kunnen weer week na week gaan meegenieten. Benieuwd wat er nog uit de tractor valt ...
maandag 3 september 2012
Deadline 14/10: wordt het wat?
Het gebeurt maar zelden dat de Vlaamse televisie inspeelt met een fictiereeks op gebeurtenissen die eigenlijk vreselijk actueel zijn. Maar met "Deadline 14/10" gebeurt dit nu wel. Focus van het hele verhaal zijn namelijk de gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen. En daar lijkt alles te draaien om de zittende burgemeester en zijn uitdager. Klinkt dat bekend? Ik kan me niet voorstellen van niet ...
Het was een lange eerste aflevering, en ik zat me een paar keer af te vragen "wordt dit wat"? Dat is op zich geen goed teken, maar na het einde heb ik toch alvast besloten volgende week de tweede aflevering te kijken. Dat is dan weer wel een goed teken. Maar toch ... er waren enkele serieuze pijnpunten. In de eerste plaats de overdaad aan product placement. Ja, dat VTM, ATV en Gazet van Antwerpen deze reeks sponsoren, dat kan helemaal niemand ontgaan zijn, want ze kwamen veel te veel in beeld. Dat de Stad Antwerpen sponsort werd duidelijk aan de overdaad van sfeerbeelden van de stad, die niets toevoegden aan het verhaal. Dat BMW de auto's sponsorde ... Dat was ook overduidelijk, en opnieuw stel ik me de vraag in hoeverre het geloofwaardig wordt als iedereen in zo'n serie plots met veel te dure BMW's rijdt. Jammer, maar wellicht noodzakelijk in deze crisistijden?
Het verhaal zelf dan. Een journaliste die nieuw binnenkomt en plots overal vrijheid krijgt, met iedereen goede vriendjes wordt ... ik heb zelf ook op een redactie gewerkt, en het werkt helaas echt zo niet. Ook hier twijfels bij de geloofwaardigheid. Wat bijverhalen rond een scheiding en een zoontje brachten voorlopig weinig bij, want eigenlijk was de hoofdlijn in de eerste aflevering de ontvoering (?) van het meisje Lena. Goed uitgewerkt, al werden de ouders iets te marginaal geportretteerd. Dat had wat minder gemogen. De politieke race - die naar ik vermoed de hoofdverhaallijn moet zijn - was aanwezig, maar was nog niet alomtegenwoordig. De basis werd gelegd, en zal wellicht nog verder exploderen. Daar kijk ik wel naar uit. Ook goed gedaan dat er uiterlijk geen linken te leggen waren met de echte politici waarnaar men verwijst, maar dan in de kleine details (de kleuren en vormgeving in de poster achter Peter van den Begin) weer 100% wel. Sterk in z'n subtiliteit.
En dat het leeft ... dat wordt nog afwachten. Is dit een verhaal voor de doorsnee VTM kijker? Wellicht niet. De media hype't het hele zaakje wel sterk mee op, en ik vond zelfs op de belangrijke politieke pagina's van de kranten vraagstelling aan Patrick Janssens en Bart De Wever over wat ze van hun alter ego's vonden. Groot politiek nieuws blijkbaar? Onvoorstelbaar. Ja, ik blijf kijken naar deze serie, en ben benieuwd ... want ik twijfel nog steeds of het wat wordt ...
Het was een lange eerste aflevering, en ik zat me een paar keer af te vragen "wordt dit wat"? Dat is op zich geen goed teken, maar na het einde heb ik toch alvast besloten volgende week de tweede aflevering te kijken. Dat is dan weer wel een goed teken. Maar toch ... er waren enkele serieuze pijnpunten. In de eerste plaats de overdaad aan product placement. Ja, dat VTM, ATV en Gazet van Antwerpen deze reeks sponsoren, dat kan helemaal niemand ontgaan zijn, want ze kwamen veel te veel in beeld. Dat de Stad Antwerpen sponsort werd duidelijk aan de overdaad van sfeerbeelden van de stad, die niets toevoegden aan het verhaal. Dat BMW de auto's sponsorde ... Dat was ook overduidelijk, en opnieuw stel ik me de vraag in hoeverre het geloofwaardig wordt als iedereen in zo'n serie plots met veel te dure BMW's rijdt. Jammer, maar wellicht noodzakelijk in deze crisistijden?
Het verhaal zelf dan. Een journaliste die nieuw binnenkomt en plots overal vrijheid krijgt, met iedereen goede vriendjes wordt ... ik heb zelf ook op een redactie gewerkt, en het werkt helaas echt zo niet. Ook hier twijfels bij de geloofwaardigheid. Wat bijverhalen rond een scheiding en een zoontje brachten voorlopig weinig bij, want eigenlijk was de hoofdlijn in de eerste aflevering de ontvoering (?) van het meisje Lena. Goed uitgewerkt, al werden de ouders iets te marginaal geportretteerd. Dat had wat minder gemogen. De politieke race - die naar ik vermoed de hoofdverhaallijn moet zijn - was aanwezig, maar was nog niet alomtegenwoordig. De basis werd gelegd, en zal wellicht nog verder exploderen. Daar kijk ik wel naar uit. Ook goed gedaan dat er uiterlijk geen linken te leggen waren met de echte politici waarnaar men verwijst, maar dan in de kleine details (de kleuren en vormgeving in de poster achter Peter van den Begin) weer 100% wel. Sterk in z'n subtiliteit.
En dat het leeft ... dat wordt nog afwachten. Is dit een verhaal voor de doorsnee VTM kijker? Wellicht niet. De media hype't het hele zaakje wel sterk mee op, en ik vond zelfs op de belangrijke politieke pagina's van de kranten vraagstelling aan Patrick Janssens en Bart De Wever over wat ze van hun alter ego's vonden. Groot politiek nieuws blijkbaar? Onvoorstelbaar. Ja, ik blijf kijken naar deze serie, en ben benieuwd ... want ik twijfel nog steeds of het wat wordt ...
Abonneren op:
Posts (Atom)