Voor de fans van een andere radiozender is het misschien nog niet duidelijk, hoewel er op alle mogelijke manieren aandacht aan is gegeven, maar Q-Music heeft sinds maandag 20/2 een eigen TV-zender. Enkel beschikbaar op digitale TV van Telenet voorlopig, en geen idee of dat ooit gaat veranderen. Het werd groots gelanceerd, met de Vlaamse Minister-President er bij, en veel tromgeroffel en tralala, maar wat is nu precies Visual Radio? Wel, na ruim 24 uur weet ik het nog altijd niet.
Ik weet ook niet of het nu zo boeiend is, want als je bijvoorbeeld kijkt op het moment dat ik dit artikel schrijf, zie je een vrouwelijke DJ op een bureaustoel zitten achter een hoop computerschermen, vooral veel op toetsenborden tikken die duidelijk niks met de radio te maken hebben, tientallen keren haar haar goed leggen (lastig haar blijkbaar), duizend keer de microfoon een millimeter anders zetten, af en toe eens een babbeltje slaan met een collega die komt buurten in de radiostudio, en ga zo maar verder. Kort samengevat: je ziet hoe de jongedame in kwestie voornamelijk 80% van haar tijd wat zit andere dingen te doen dan radio te maken. Lijkt me een heerlijke baan op die manier. Ik had toch moeten solliciteren voor de radio, is mijn conclusie.
Verder zie je af en toe - in veel te kleine lettertypes waardoor je bijna tegen je TV moet gaan plakken om het te lezen - zeer interessante tweets voorbijkomen van de Q-DJ's die zich blijkbaar ook vervelen en dan berichten de wereld insturen a la "ik heb een DVD gekocht" of "ik drink geen cola momenteel", en af en toe een showbizz of een heet-van-de-naald nieuwsfeitje. Ohja, en als je goed kijkt zie je soms op 1 van de schermen een videoclip spelen synchroon met de radio. Was ik nog vergeten te vermelden dat je ze soms ook ziet eten en drinken. Nu heb ik vroeger ook een tijdje meegewerkt aan een lokale radio, en daar was 1 gouden regel: geen eten en drinken in de buurt van de mengtafel. Blijkbaar geen regel die bij Q van kracht is.De huidige DJ is gezond met flesjes water bezig, de anderen zag ik wat ander spul drinken en eten.
Wat is nu de meerwaarde van Visual Radio? Ik heb geen idee. Tot dusver vind ik het erg saaie TV, en voegt het eigenlijk niks toe aan mijn radio-ervaring. Het is ongetwijfeld goedkoop TV maken op deze manier, maar boeiend? Nee, dat is het niet echt. Hopelijk komt er wat meer actie en gaat het medium echt goed gebruikt worden, want anders is Visual Radio niet veel meer dan enkele webcams in een radiostudio, en is het vooral verspilling van mijn kostbare bandbreedte thuis.
dinsdag 21 februari 2012
maandag 20 februari 2012
The Voice van Vlaanderen: van top naar flop?
The Voice was super aangekondigd. Iedereen keek uit naar deze nieuwe talentenjacht die zo veel specialer, zo veel anders was dan al die vorige talentenjachten die alleen maar om het uiterlijk draaiden. Hier ging het echt om de stem draaien ...
Ondertussen zijn we er al wel achter dat The Voice helemaal niet zo anders is. Het is de zoveelste talentenjacht waar het voornamelijk om de looks draait en oh ja toevallig kunnen zingen helpt. Sinds de "battles" is dat wel duidelijk geworden, en het wordt week na week pijnlijk veel duidelijker. Ook opvallend natuurlijk dat de artiesten amper fans kunnen optrommelen voor een signeersessie in het centrum van Antwerpen. Het leeft duidelijk steeds minder, en dat begrijp ik wel, want al van in het begin bezig ik net iets te veel de "Fast Forward" knop op de afstandsbediening van mijn Digicorder. Het is bij momenten ook oersaaie televisie, dus niet te verwonderen dat het enkel de media en sociale media haalt als er een uitschuiver gebeurt zoals Alex Callier die gaat huilen of Koen Wauters die een kandidaat verwijt dat ie te dik is.
Overigens stoort ook de styling me enorm in dit programma. Al meermaals vraag ik me af wie in 's hemelsnaam de kandidaten die vreselijke kledij toeschuift. De helaas net uitgeschakelde zusjes Vinken waren de voorbije aflevering hiervan weer een vreselijk voorbeeld, maar er waren er nog heel wat meer. Het lijkt echt nergens op. En dat is niet het enige vreselijke: ook het feit dat je maar 2-3 minuten te horen krijgt van elk liedje helpt niet. Sommige songs moet je gewoon volledig horen om ze goed te beoordelen, maar dat kan dus alleen maar als je het nummer na de eliminatie gaat downloaden van iTunes (tegen betaling uiteraard). Nu is dat laatste wel al een verbetering tegenover sommige andere programma's, want ik zou bijvoorbeeld met plezier veel te veel geld aan iTunes geven voor de "Walk on Water" versie van Kato uit de vorige Idool-reeks. Maar dus niet te vinden, helaas.
Nee, The Voice heeft me nog steeds niet kunnen overtuigen, en ook het compleet overbodige "The Voice extra" op zondag verklaart waarom concurrent EEN nog altijd heerst op zondag. Jammer, want ik had hoge verwachtingen van The Voice, maar ik word dus zwaar teleurgesteld ...
Ondertussen zijn we er al wel achter dat The Voice helemaal niet zo anders is. Het is de zoveelste talentenjacht waar het voornamelijk om de looks draait en oh ja toevallig kunnen zingen helpt. Sinds de "battles" is dat wel duidelijk geworden, en het wordt week na week pijnlijk veel duidelijker. Ook opvallend natuurlijk dat de artiesten amper fans kunnen optrommelen voor een signeersessie in het centrum van Antwerpen. Het leeft duidelijk steeds minder, en dat begrijp ik wel, want al van in het begin bezig ik net iets te veel de "Fast Forward" knop op de afstandsbediening van mijn Digicorder. Het is bij momenten ook oersaaie televisie, dus niet te verwonderen dat het enkel de media en sociale media haalt als er een uitschuiver gebeurt zoals Alex Callier die gaat huilen of Koen Wauters die een kandidaat verwijt dat ie te dik is.
Overigens stoort ook de styling me enorm in dit programma. Al meermaals vraag ik me af wie in 's hemelsnaam de kandidaten die vreselijke kledij toeschuift. De helaas net uitgeschakelde zusjes Vinken waren de voorbije aflevering hiervan weer een vreselijk voorbeeld, maar er waren er nog heel wat meer. Het lijkt echt nergens op. En dat is niet het enige vreselijke: ook het feit dat je maar 2-3 minuten te horen krijgt van elk liedje helpt niet. Sommige songs moet je gewoon volledig horen om ze goed te beoordelen, maar dat kan dus alleen maar als je het nummer na de eliminatie gaat downloaden van iTunes (tegen betaling uiteraard). Nu is dat laatste wel al een verbetering tegenover sommige andere programma's, want ik zou bijvoorbeeld met plezier veel te veel geld aan iTunes geven voor de "Walk on Water" versie van Kato uit de vorige Idool-reeks. Maar dus niet te vinden, helaas.
Nee, The Voice heeft me nog steeds niet kunnen overtuigen, en ook het compleet overbodige "The Voice extra" op zondag verklaart waarom concurrent EEN nog altijd heerst op zondag. Jammer, want ik had hoge verwachtingen van The Voice, maar ik word dus zwaar teleurgesteld ...
White Collar: een aanrader!
Maandag 20 februari begint VTM met het uitzenden van de nieuwe Amerikaanse reeks "White Collar". Nu ja, nieuw ... in Amerika is deze reeks net bezig met het afronden van zijn derde seizoen. We lopen dus al heel wat afleveringen achter, en het is te hopen dat VTM die inderdaad allemaal gaat uitzenden, want White Collar is een schitterende serie.
Het verhaal draait om Neal Caffrey, een eersteklas "con-artist", een oplichter, vervalser, en nog heel wat meer van de bovenste plank. Hij werd na een jarenlange jacht opgepakt door FBI agent Peter Burke. Maar dan duiken er plots zaken op waar Peter best wel hulp kan gebruiken van Neal, en dus wordt Neal met een enkelband uit de gevangenis gelaten, en gaat hij voor Peter's afdeling "White Collar" (witteboordencriminaliteit) werken. Al gauw blijkt dat de twee een super-team vormen, en door hun unieke samenwerking de moeilijkste zaken kunnen oplossen. Dat kunnen fraudes zijn, vervalsingen, en vele andere criminele vergrijpen. Telkens weer weet Neal door zijn aparte kijk op de zaken net dat extra bij te brengen om de zaak te kraken. In principe zijn alle afleveringen los te bekijken omdat het iedere keer een andere zaak is, maar er lopen toch een paar rode draden door het verhaal die eigenlijk er wel voor zorgen dat je pas maximaal kan genieten als je geen enkele aflevering mist.
Hopelijk heeft het vertaalbureau zijn werk goed gedaan, want White Collar bevat stapels leuke woordspelingen in het Engels, en is heerlijk om volgen. Vooral als Neal's partner-in-crime "Mozzie" aan het woord is val je over de leuke taalspitsvondigheden in 1 grote waterval. Super om mee te luisteren, maar wellicht vreselijk om goed te vertalen. En voor de fans van vrouwelijk schoon: ja, ook aanwezig. Tiffani Amber Tiesen speelt Peter's vrouw Elisabeth, maar ook de andere bijrollen zijn zeker de moeite waard.
In de VS wordt White Collar uitgezonden op USA Networks, wat zeker niet de grootste is, maar het is ook daar al 3 seizoenen lang een topper. Helaas heeft VTM deze knalserie behoorlijk laat geplaatst op het programmaschema (na Aspe en volgende keer na Zone Stad), dus als je geen late opblijver bent laat dan zeker de Digicorder maar zijn werk doen, want deze serie wil je niet missen. Aanrader !!!!
Het verhaal draait om Neal Caffrey, een eersteklas "con-artist", een oplichter, vervalser, en nog heel wat meer van de bovenste plank. Hij werd na een jarenlange jacht opgepakt door FBI agent Peter Burke. Maar dan duiken er plots zaken op waar Peter best wel hulp kan gebruiken van Neal, en dus wordt Neal met een enkelband uit de gevangenis gelaten, en gaat hij voor Peter's afdeling "White Collar" (witteboordencriminaliteit) werken. Al gauw blijkt dat de twee een super-team vormen, en door hun unieke samenwerking de moeilijkste zaken kunnen oplossen. Dat kunnen fraudes zijn, vervalsingen, en vele andere criminele vergrijpen. Telkens weer weet Neal door zijn aparte kijk op de zaken net dat extra bij te brengen om de zaak te kraken. In principe zijn alle afleveringen los te bekijken omdat het iedere keer een andere zaak is, maar er lopen toch een paar rode draden door het verhaal die eigenlijk er wel voor zorgen dat je pas maximaal kan genieten als je geen enkele aflevering mist.
Hopelijk heeft het vertaalbureau zijn werk goed gedaan, want White Collar bevat stapels leuke woordspelingen in het Engels, en is heerlijk om volgen. Vooral als Neal's partner-in-crime "Mozzie" aan het woord is val je over de leuke taalspitsvondigheden in 1 grote waterval. Super om mee te luisteren, maar wellicht vreselijk om goed te vertalen. En voor de fans van vrouwelijk schoon: ja, ook aanwezig. Tiffani Amber Tiesen speelt Peter's vrouw Elisabeth, maar ook de andere bijrollen zijn zeker de moeite waard.
In de VS wordt White Collar uitgezonden op USA Networks, wat zeker niet de grootste is, maar het is ook daar al 3 seizoenen lang een topper. Helaas heeft VTM deze knalserie behoorlijk laat geplaatst op het programmaschema (na Aspe en volgende keer na Zone Stad), dus als je geen late opblijver bent laat dan zeker de Digicorder maar zijn werk doen, want deze serie wil je niet missen. Aanrader !!!!
zaterdag 18 februari 2012
Oh Oh Cherso: geen Vlaamse versie?
Soms hoor en lees je toch rare beslissingen. Sinds dit weekend gonst het van de geruchten dat de VMMa de Vlaamse versie van "Oh Oh Cherso" niet gaat uitzenden. Vorige week was de castingtape van dit programma vrijgegeven, en de reacties ten velde logen er niet om. Hoewel veel mensen ook zoiets hadden van "ach ja" lijkt het negatieve kamp het nu toch te halen, want plots zijn alle verwijzingen naar het programma verdwenen, en is er officieus in Vilvoorde te horen dat de Vlaamse versie nooit het daglicht zal zien.
Erg verbazingwekkend is het allemaal niet ... het succesvolle Nederlandse programma is op z'n zachtst gezegd "marginaal" te noemen, maar anderzijds zijn er zo al tientallen programma's wel uitgezonden, die evenzeer dat label verdienen, maar die krijgen dan natuurlijk ook een pak minder aandacht in de pers en de blogs. Anderzijds geeft het toch ook wel een indicatie wat de macht is van de publieke reactie op een programma dat eigenlijk nog niet eens uitgezonden is. In Amerika is het niet ongewoon dat een programma gecanceld wordt voor het de zender haalt, maar in Vlaanderen is het naar mijn weten toch een unicum. Of het een positieve zaak is? Ik ga er alleszins verder niet wakker van liggen, en het programma zeker niet missen, maar ergens voel ik het toch aan als een ietwat preutse houding van het management in Vilvoorde. En dan vraag ik me wel af of dat zo gezond is, want hoewel er natuurlijk bepaalde normen en zeden zijn, is het toch wat twijfelachtig of dit ook niet een beetje naar censuur ruikt.
We kunnen alleen maar hopen dat de Genkse jongeren zich goed geamuseerd hebben op hun vakantie, niet te veel dingen gedaan hebben waar ze spijt van hebben, en misschien toch achteraf gezien wel gelukkiger gaan zijn dat het niet is uitgezonden, want ze besparen er zich ook een pak negatieve reacties mee die hun toekomst misschien wel konden beïnvloeden. En wij? Wij krijgen wel een ander en hopelijk beter TV-programma voorgeschoteld van onze Vlaamse Mediamaatschappij!
Erg verbazingwekkend is het allemaal niet ... het succesvolle Nederlandse programma is op z'n zachtst gezegd "marginaal" te noemen, maar anderzijds zijn er zo al tientallen programma's wel uitgezonden, die evenzeer dat label verdienen, maar die krijgen dan natuurlijk ook een pak minder aandacht in de pers en de blogs. Anderzijds geeft het toch ook wel een indicatie wat de macht is van de publieke reactie op een programma dat eigenlijk nog niet eens uitgezonden is. In Amerika is het niet ongewoon dat een programma gecanceld wordt voor het de zender haalt, maar in Vlaanderen is het naar mijn weten toch een unicum. Of het een positieve zaak is? Ik ga er alleszins verder niet wakker van liggen, en het programma zeker niet missen, maar ergens voel ik het toch aan als een ietwat preutse houding van het management in Vilvoorde. En dan vraag ik me wel af of dat zo gezond is, want hoewel er natuurlijk bepaalde normen en zeden zijn, is het toch wat twijfelachtig of dit ook niet een beetje naar censuur ruikt.
We kunnen alleen maar hopen dat de Genkse jongeren zich goed geamuseerd hebben op hun vakantie, niet te veel dingen gedaan hebben waar ze spijt van hebben, en misschien toch achteraf gezien wel gelukkiger gaan zijn dat het niet is uitgezonden, want ze besparen er zich ook een pak negatieve reacties mee die hun toekomst misschien wel konden beïnvloeden. En wij? Wij krijgen wel een ander en hopelijk beter TV-programma voorgeschoteld van onze Vlaamse Mediamaatschappij!
donderdag 2 februari 2012
God en Klein Pierke: allesbehalve klein
Op maandagavond serveert de VRT op EEN al een aantal weken "God en Klein Pierke" van en met Martin Heylen. In feite is het een reeks portretten. Martin gaat namelijk een aantal maanden een BV volgen in diens dagelijkse bestaan. En dan denk je natuurlijk "tja, het zal wat zijn". Wel, dat dacht ik ook, maar in feite kregen we de voorbije weken alvast een aantal zeer sterke portretten te zien van mensen die je eens echt letterlijk achter de schermen ziet.
Al lukken ze niet allemaal even goed, want bijvoorbeeld Piet Huysentruit schermde nog altijd wel een flink deel van zijn leven af, maar toch kreeg je een mooie kijk van hoe SOS Piet achter de schermen gaat, en hoe hij met fans omgaat (tenminste als er een camera op staat). Bij Joelle Milquet was de frustratie van Martin duidelijk voelbaar ... ze had gewoon geen tijd voor hem. Het leek haar wellicht een fijn charme-offensief voor de Vlamingen, maar dan moet je er wel tijd voor maken. De afsluiter van de aflevering was dat ze voor hem eigenhandig een maaltijd bereidde. Ook zowat het enige moment dat er wat tijd was voor een babbel, want voor de rest was het continu hollen en gestoord worden. Het leek nergens op. En toch was ook dat een mooi portret, want deze vrouw heeft het duidelijk zo druk dat ze zichzelf vergeet. Dat de aflevering ook nog de trieste primeur had dat er onder de ogen van de camera de iPhone van de politica werd gestolen, was een leuk bijverschijnsel.
En toch was de leukste aflevering voor mij die met Eric Van Looy. We volgden hem voor, tijdens en na zijn hoogtepunt "The Loft" in Amerika. Het waren mooie beelden, achter de schermen van een Hollywood productie (hoewel de opnames in New Orleans bleken), maar we leerden ook Eric langs verschillende kanten kennen. De afsluitende passage met Eric en zoon in het Rivierenpark waren ook wel klasse. Een heel sterk portret, erg leuk om volgen.
Pure klasse, zo'n serie. Jammer dat het wat later geprogrammeerd staat, en vooral na het veel te licht bevonden "Weg van de wereld" waarin speciale feesten bezocht worden. Compleet inhoudsloos, en waardeloos als trekker voor "God en Klein Pierke", dat gelukkig toch nog een beetje op eigen kracht kan herleven. Voor zij die een aantal portretten gemist hebben: misschien toch eens opvragen via de digitale TV, want erg de moeite!
Al lukken ze niet allemaal even goed, want bijvoorbeeld Piet Huysentruit schermde nog altijd wel een flink deel van zijn leven af, maar toch kreeg je een mooie kijk van hoe SOS Piet achter de schermen gaat, en hoe hij met fans omgaat (tenminste als er een camera op staat). Bij Joelle Milquet was de frustratie van Martin duidelijk voelbaar ... ze had gewoon geen tijd voor hem. Het leek haar wellicht een fijn charme-offensief voor de Vlamingen, maar dan moet je er wel tijd voor maken. De afsluiter van de aflevering was dat ze voor hem eigenhandig een maaltijd bereidde. Ook zowat het enige moment dat er wat tijd was voor een babbel, want voor de rest was het continu hollen en gestoord worden. Het leek nergens op. En toch was ook dat een mooi portret, want deze vrouw heeft het duidelijk zo druk dat ze zichzelf vergeet. Dat de aflevering ook nog de trieste primeur had dat er onder de ogen van de camera de iPhone van de politica werd gestolen, was een leuk bijverschijnsel.
En toch was de leukste aflevering voor mij die met Eric Van Looy. We volgden hem voor, tijdens en na zijn hoogtepunt "The Loft" in Amerika. Het waren mooie beelden, achter de schermen van een Hollywood productie (hoewel de opnames in New Orleans bleken), maar we leerden ook Eric langs verschillende kanten kennen. De afsluitende passage met Eric en zoon in het Rivierenpark waren ook wel klasse. Een heel sterk portret, erg leuk om volgen.
Pure klasse, zo'n serie. Jammer dat het wat later geprogrammeerd staat, en vooral na het veel te licht bevonden "Weg van de wereld" waarin speciale feesten bezocht worden. Compleet inhoudsloos, en waardeloos als trekker voor "God en Klein Pierke", dat gelukkig toch nog een beetje op eigen kracht kan herleven. Voor zij die een aantal portretten gemist hebben: misschien toch eens opvragen via de digitale TV, want erg de moeite!
Abonneren op:
Posts (Atom)